Valentijnsdag: Een ode aan mijn man

Met het risico dat ik door deze blog mijn relatie online iets beter voor doe dan hij in werkelijkheid is schrijf ik toch een ode aan mijn man. Waarom? Omdat hij het verdiend.

Ja, ook wij vechten elkaar wel eens de tent uit. En ja, ook wij hebben te maken met sleur. Nee, wij zijn het lang niet altijd met elkaar eens en ja, ook mijn man haalt mij wel eens het bloed onder de nagels vandaan als hij weer een hele middag heeft zitten "playstationnen" terwijl er ook drie volle wasmanden lagen te wachten om gestreken en gevouwen te worden. 

Dus nee, ook in onze relatie is het niet altijd rozengeur en maneschijn. Maar toch ben ik dolgelukkig en super blij met mijn man en dat zeg ik veel te weinig. Ondanks dat ik spuug op Valentijnsdag vind ik vandaag een mooi moment om dit eens met hem en de hele wereld te delen. Het is weer eens wat anders dan een kaartje. 

Maar waarom verdiend mijn man deze ode?

Hij is lief, zorgzaam, en staat altijd aan mijn zijde. 

Als hij een avondje naar de mannen gaat staat er een flesje wijn en iets lekkers voor me klaar. Als ik niet te genieten ben, laat hij me uitslapen. Hij kookt, toch wel zo'n 80% van de tijd. Hij helpt mee in het huishouden. Doet regelmatig boodschappen. Hij heeft ook een vrije dag waarop hij voor onze kinderen zorgt. Hij weet dat hij me blij maakt met een Italiaanse bol met filet americain. Hij motiveert me om te sporten. Hij stimuleert me om mezelf te ontwikkelen. Hij kent me door en door. Hij is mijn rust als ik in hysterie schiet. Hij stond mij bij tijdens mijn zwangerschappen. Elke afspraak met de verloskundige of gynaecoloog ging hij mee. Tijdens mijn bevallingen hielp hij me puffen en op de OK kletste hij, tijdens mijn spoedkeizersnedes, wat af om me rustig te houden (terwijl hij helemaal geen prater is). Ik luisterde niet eens. Hij miste bijna de geboorte van onze dochter omdat ik het ook niet kon zien. Hij beschermde me tegen mezelf toen ik strijd voerde om borstvoeding te geven. Hij hielp me door mijn verdriet toen we onze tweede dochter na 16 weken zwangerschap geboren moesten laten worden. Dankzij hem kon ik nog een zwangerschap aan. Hij deed zijn best om al mijn onzekerheden weg te nemen. Ook al was ik niet voor rede vatbaar. Toen onze zoon een huilbaby bleek te zijn ging hij elke keer mee naar het consultatiebureau. Ondanks dat hij een studie af moest ronden en moest werken bleef hij nachten op met onze huilende zoon omdat ik aan het einde van mijn latijn was. Hij wordt 's nachts eerder wakker dan ik als er iets is met onze kinderen. Hij draait zijn hand niet om voor het verschonen van een luier of het maken van een staartje. Hij luistert naar me als ik teveel in een keer wil vertellen. Hij is mijn rots in de branding.

Mijn man is het beste voorbeeld dat onze kinderen kunnen krijgen. Bovenstaande is slechts een greep uit alle mooie dingen die hij voor me doet. Onze kinderen zien een liefdevolle en behulpzame man. Ik mag in mijn handjes knijpen dat deze man de vader van mijn kinderen is en dat ik hem "mijn man" mag noemen. Uiteraard is hij ook ontzettend knap, sexy en een fantastische minnaar. 

Na vijf jaar huwelijk en 11 jaar verkering ben ik nog altijd dolgelukkig met hem. Wat mij betreft staat het goed zorgen voor je gezin voor mannelijkheid. Veel mannen kunnen een voorbeeld aan hem nemen. Ik gun elke vrouw een man zoals de mijne. Het is zeker niet vanzelfsprekend. Heb jij ook zo'n fantastische vent, spreek het uit. Niet alleen op Valentijnsdag, maar zo vaak als je kan.