Vakantie stress

Wat vinden jullie van mijn moeders reactie. Ja ik had het beter moeten regelen, ik had het beter moeten vragen, maar ga ik nu echt zo slecht met mijn hond om? Zet ik haar in situaties die echt zielig zijn? Zie ik het nu zo verkeerd?

Maar Ik blijf over onderstaand voorval (met mijn moeder) maar malen en piekeren. Met vooral, ben ik nu echt zo gek? Waar gaat het mis? Waarom doe ik het altijd fout en moet mijn schoonfamilie weer alles voor mij oplossen...😭

September 2023 tijdens een verjaardag hebben we het over wintersport en zeg ik tegen mijn moeder 'onze hond kan dan toch wel een weekje weer bij jullie net zoals de afgelopen 2 jaar? Of vinden jullie dit niet prettig? Het antwoord, als je laat weten wanneer enzo moet dat wel kunnen.

Januari 2024 ik twijfel of ik het nu al goed gevraagd heb en zeg tegen mijn moeder 'had ik al aan je gevraagd of je op onze hond zou willen passen als wij op wintersport zijn?

Haar antwoord 'nee dit heb je nog niet gevraagd'. Nog voor ik verder het gesprek kan starten komt mijn oma binnen en begint haar verhaal. Op een of andere manier vergeet ik verder te gaan.

Februari 2024 ik twijfel of ik nu al goed heb afgesproken of de hond bij mijn ouders mag, dus vraag aan mijn moeder 'had ik al goed afgesproken met jullie of de hond bij jullie kan logeren tijdens onze wintersport' nog voor ik deze zin kon afmaken wilde er een kind, de jongste vliegen vanaf de bank. Dus sprint erheen en vang hem op. Daarna, nooit meer verder gegaan over die vraag. Ik was het vergeten (hoe dan?)

De dag voor de wintersport. 'mam, de hond mocht morgen toch bij jullie komen, tijdens onze vakantie?'

Haar antwoord;

Het antwoord is nee, ik vind dit echt super zielig dat jij dit je hondje aan doet. Jullie kozen voor een hond en moeten daar dan ook je verantwoording voor nemen, het is zielig voor haar en kan gewoon niet, want ze zit 2 dagen van 8:30 tot 16:00 uur alleen, want ik heb gewoon een baan he, waar ik gewoon moet werken.

(Bij ons thuis ook, want he. Wij hebben ook gewoon een baan en werk, maar oke)

En ze gaat verder; daarnaast heb je dit niet eens op een normale manier aan mij gevraagd en ben ik van mening dat je zelf je problemen die je veroorzaakt moet oplossen. Ik begrijp niet dat je zo verstrooid kunt zijn (p.s. ik heb ADHD, ben herstellende van een depressie en zit midden in therapieën voor mijn ptss, vind je het gek dat ik verstrooid ben)

Uiteindelijk ben ik de gehele nacht van 20:00 tot 4:00 bezig geweest om opvang te regelen voor mijn hond, wat vrijwel niet lukte. Kennels zaten vol. Hondenuitlaatservice vond ik echt te zielig. Uiteindelijk vrienden gevraagd of ze dan elke dag de hond even uit wilde laten en eten en drinken wilde neer zetten, maar dat kon ik niet over mijn hart verkrijgen want dan zou ze echt 7 dagen alleen zitten, en dat verdient ze niet. Uiteindelijk met het hotel kunnen regelen dat de hond mee mocht in onze hotelkamer. Niet ideaal met een ski vakantie maar een betere oplossing kon ik niet vinden.

De dag van vertrek;

Mijn man is boos, boos op mij omdat ik zo een achterlijke moeder heb en dat ik zo achterlijk doe en geen oppas heb geregeld voor onze hond. Uiteindelijk lossen mijn schoonouders dit op en is er geregeld dat de hond bij mijn schoonbroer kan logeren (dit mocht ik van mijn man niet vragen aan hen omdat het te belachelijk is dat ik altijd alles aan mijn schoonfamilie vraag terwijl ik mijn ouders ontzie)

Mijn moeder komt nog langs om dag te zeggen want anders gaat ze ons zo missen. Ze kijkt me aan en zegt, wat zie jij er belabberd uit! Geniet eens een beetje en zorg eens voor jezelf! Dus ik zeg, ik ben gewoon ontzettend moe ma, ik heb niet kunnen slapen omdat ik heel de nacht bezig ben geweest om een onderkomen voor de hond te zoeken. Haar antwoord hierop vreet nog steeds aan mij. Nou, doe eens normaal zeg. Je maakt je weer veel te druk. Maar heb je het nu wel opgelost dan? Dus ik zeg, ja ze kan mee naar het hotel. Zegt mijn moeder, goed zo, zie je wel dat je je eigen verantwoordelijkheid kunt nemen en niet altijd op andere hoef terug te vallen.

Dit hele voorval vreet al 3 weken aan mij. Ik kan het niet los laten. Wat doe ik mis, waarom lukt het mij niet om dingen normaal te regelen. Ben ik echt zo een slecht baasje voor mijn hond?