Update PPD

Aangezien ik veel berichtjes, appjes en ook kaartjes kreeg van iedereen wil ik ook dit graag met jullie delen. Helaas gaan sommige dingen niet zoals je het graag wil zien. Aangezien ik van het zomer was afgebouwd met de lorazepam, Luna weer dicht bij mij kon dragen en we zelfs nog op vakantie zijn geweest, zag ik dit niet aankomen. De zorg was 10 oktober officieel gestopt thuis, cognitieve gedragstherapie start 8 november en ik had tijdelijk even “niks”. Dat betekende een periode van focus op de kinderen, nieuwe balans zoeken om weer zelf te moederen en nog meer zelfontwikkeling. We hebben Luna’s verjaardag gevierd met al onze geliefde mensen en daarna stortte ik volledig in. Elke dag hoofdpijn, slapeloosheid en weer in een overlevingsstand om de dag door te komen. Mijn lijf zat onder de eczeem, kon prikkels weer amper verdragen maar wilde nìet toegeven dat het niet lukte. Willemijn @babyconsulentassen voelde het gelukkig haarfijn aan en besloot zelf de knoop door te hakken om afgelopen donderdag weer te komen. Het ging blijkbaar te snel, ik verlies de grip om alle ballen hoog te houden en dat doet me zoveel pijn. Zelf had ik het helemaal bedacht namelijk, nog 2 maanden zelf moederen en dan reïntegreren en weer normaal deelnemen aan de maatschappij. Maar helaas zal het toch wat langer duren dan ik wil en dat stukje moet ik nu accepteren. Wat wijzigingen in de medicatie, vaker afspraken bij de psychiater en terug in structuur. Mijn structuur is momenten voor mezelf creëren, wandelen, schrijven en yoga. Ward is de liefste man ooit, moedigt juist aan om de zorg te laten komen en blijft trots. Soms vraag ik me hardop af “waar ben je precies trots op?”. Dat antwoord is voor hem zo helder “als ik kijk waar je vandaan komt en hoe je elke dag strijd, ik heb daar zoveel respect voor”. Dankbaar voor mijn man. Maar ook voor alle familie en vrienden die altijd voor ons klaar staan, die we wèèr moesten belasten omdat het niet ging, maar die ons nooit afwijzen! Jullie zijn goud 🧡✨