Uit elkaar

Hoe slecht kan je je voelen? Er zijn van die situaties waarover je hoort maar niet denkt dat het jou ooit zal overkomen. Zo had ik nooit gedacht dat wij uit elkaar zouden gaan, toch is dit nu mijn realiteit. Na drie maanden onzekerheid, een partner die niet meer weet of hij verder wil, is nu toch de kogel door de kerk. Ik trok het niet meer om zo door te gaan terwijl hij met een been buiten de deur stond, ik wilde/eiste nu een antwoord. Zijn antwoord was dus: het gevoel is weg en heb niet het vertrouwen dat het nog terugkomt.

En toen stortte mijn wereld voor de tweede keer in. Dit was niet hoe ik mijn leven ooit had ingebeeld. Waarom gebeurt dit? Ben ik dan zo'n slecht mens waar je niet van kan houden? Waarom geef je jouw gezin met twee kids "zomaar" op zonder er alles aan hebt gedaan om er zeker van te zijn dat het écht niet werkt? Hoe kan je nou je leven zonder ons mooie gezin voorstellen?

Het is nu de day after. Na een slapeloze nacht gaan er honderdduizend dingen door mijn hoofd, maar vooral hoe moet het nu verder? Een koophuis, een gezamenlijke rekening, verzekeringen, hoe doen we het met de kinderen, waar ga je wonen blijven we in 1 huis totdat het huis is verkocht? hoe moet ik alles straks alleen doen? Vind ik ooit weer een partner? Alles draait en tolt, hopelijk komt er gauw overzicht in deze grote vragen massa.

Tegelijkertijd besef ik mij dat ik nu voor de kinderen door moet gaan en niet in kan storten. Maar hoe doe je dat als letterlijk de wereld onder je voeten vandaag wordt getrokken?