Twee mama's en kinderen; mag ik je iets vragen?? | Deel 2

Welkom bij deel 2 van onze reis. Voor wie deel 1 van mijn post heeft gelezen, is op de hoogte dat ik in meerdere delen vertel onze reis van kinderwens, naar het zoeken van een donor tot moeder(s) worden. Heb je deel 1 nog niet gelezen?! Aarzel niet en lees deze dan nog even terug. 

THE FOLLOW UP... 

Mensen die mij kennen weten dat ik best wel wat geduld heb maar aan de andere kant een grote hekel heb aan wachten. Ik ben zo'n persoon die om 10.00 uur een afspraak heeft bij dokter, netjes zit te wachten tot ik word geroepen --》even kijk op mijn telefoon en zie dat het al 10.02 uur is en al aan het zuchten en puffen is --》in mijzelf denk ik dan altijd het is ook altijd hetzelfde liedje, zij zijn nooit optijd.. 

Nu dat onze reactie was verstuurd naar "M", zat er gewoon niets anders op dan wachten en ondertussen zit je zelf ook in de zenuwen: Gaat die wel reageren, wanneer gaat die reageren, is die bereid om ons te helpen?? Wachten en zenuwen nou dat is geen fijne combinatie, maar goed life goes on. Wij hadden geen idee wanneer en of wij wel iets zouden horen. Daarom voelde stil zitten ook niet goed, want met de tijd is het verlangen van het starten van een gezin gegroeid en dan verteld mijn grote vriendin Google; dat de weg naar een donor vinden en het zwanger worden wel nog even kan duren. Gemiddeld lees ik hier en daar dat de zoektocht naar een donor tot max anderhalf jaar kan duren en jaa dan moet je het nog proberen. Nadat ik dit had gelezen tjaa toen baalde ik wel een beetje van mijzelf. Ik ben altijd graag voorbereid dus waarom heb ik mij niet veel beter (ipv vluchtig) ingelezen en waarom ben ik niet eerder begonnen met een zoektocht naar een donor?! 

Aan de andere kant geloof ik ook in de quote: "alles komt naar mij toe, in de perfecte volgorde van tijd en ruimte". Het is nu gewoon wat het is. 

Dit heeft ons wel doen besluiten dat wij naast het reageren op "M" zijn advertentie, onze eigen geplaatste oproepjes, op nog vier andere mannen hun advertenties hebben gereageerd. Ach jaa als je naar het casino gaat en roulette speelt dan zet je ook niet alleen maar in op een cijfer toch? Wel moet ik er eerlijk bij zeggen dat het gevoel die wij bij "M" hadden anders was dan bij de andere. Alleen konden dit ook mogelijke matchen zijn. En jaa het wachten gaat weer gewoon verder... 

Supriseeee 15 september 2015 om 11:42 uur --》 ik ontvang een e-mail van "M"!! Ik durf de e-mail niet te openen, zo zenuwachtig voel ik mij. Wij hebben pas gisteren gereageerd op zijn advertentie.. MIJN GUNST, IK DURF NIET TE KIJKEN!!!! WAT SPANNEND!!

Dit voelt denk ik net hoe iedereen zich kan voelen wie in zijn examen jaar zit van de middelbare school en dan eindelijk het lang verwachte telefoontje krijgt: ben je wel of niet geslaagd!! Ik zat zelf niet in spanning die dag, want ik wist toen dondersgoed dat ik was geslaagd. Hihi. Kon alleen nu even zo snel geen ander gevoel bedenken die de spanning kon beschrijven..  

Ro is op het werk en ik probeer haar te bereiken. Je raad het natuurlijk al, ik krijg haar niet te pakken. Ik stuur haar een WhatsApp bericht en ik stuur de e-mail naar haar door. Wij lezen beiden de reactie van "M" apart van elkaar. Zijn reactie jaaa daar ben ik stil van, aan de ene kant ben ik teleurgesteld en tegelijkertijd voel ik hoop. "M" heeft zijn reactie als een slecht nieuwsgesprek geschreven, mijn complimenten hiervoor. Dit was zijn reactie in een VOGELVLUCHT: 

1. Hij bedankt ons vriendelijk voor onze reactie. 2. Hij laat ons weten dat hij wordt overrompeld door reacties (boven zijn eigen verwachting). 3. Hij wilt de eerdere reacties netjes beantwoorden en kijken wat hier uitvoort komt. 4. Hij wilt maar een bepaald aantal keer helpen en wilt ons niet aan het lijntje houden. 5. Hij gunt ons een nette donor en dan...... 

--》Verwijst hij ons naar een andere advertentie van een donor welke hij via dit platform heeft leren kennen. 

Voor ons gemak had hij de advertentie van "L" geknipt en geplakt met een e-mailadres erbij van hem. De advertentie van "L" had ik vluchtig doorgelezen en samen met Ro hadden wij afgesproken dat wij het er thuis over zouden hebben. Dit hebben wij ook gedaan. De advertentie van "L" sprak ons aan en ook het feit dat "M" hem had voorgeschoven. Nog dezelfde dag 15 september 2015 om 18.03 hadden wij "L" een e-mail verstuurd. Nu was het weer wachten!! SPANNEND!!

Tussen ons was er een nieuw gespreksonderwerp gestart. Dit kwam omdat wij in de advertentie van "L" niets konden teruglezen over zijn afkomst. Wij hadden namelijk zelf de wens voor een donker/getinte donor en dit had te maken met onze eigen afkomst. Wij vonden het belangrijk dat onze toekomstige kinderen zich met ons konden identificeren. In eerste instantie wilde wij twee donors: een gelijk aan de afkomst van Ro (Surinaams/Hindoestaans) en de ander gelijk aan die van mij (Antiliaans/Nederlands). Klinkt als een onmogelijke uitdaging, destijds en nu nog steeds. Wij begonnen te twijfelen of wij dit nog wel wilde, maar de knoop doorhakken hadden wij nog niet gedaan. Onze zoektocht begint pas net en wij wilde geen overhaaste beslissingen nemen. 

In de tussen tijd kregen wij zelf ook wat reacties op onze oproepjes. Deze waren voornamelijk van donoren die bereid waren om te helpen tegenover een financiële vergoeding en/of bereid waren te helpen maar dan alleen op de natuurlijke wijze. Voor ons waren beiden voorwaarden geen optie en konden wij gelukkig wel wat humor in de reacties zien. Sommige stuurde nog net geen IQ uitslagen mee om ons ervan te overtuigen dat zij 'super slimme genen' zouden hebben om over te dragen! Voelde wel fijn om reacties te ontvangen, dit gaf mij in ieder geval hoop en zorgde ook voor meer motivatie om een geschikte donor voor onze toekomstige kinderen te vinden. 

Ik hoef hopelijk niet uit te leggen waarom de natuurlijke wijze geen optie voor ons was?! Wellicht wel goed om de andere voorwaarde toe te lichten. Wij hebben bewust de keus gemaakt om geen donor te kiezen wie hier een financiële vergoeding voor vraagt, omdat wij op dat moment van mening waren dat wij voor onszelf dan niet zijn motivatie konden achterhalen. Doet diegene het voor het geld? Of echt omdat die een ander wilt helpen? Wat betekend dit voor onze kinderen als zij een leeftijd bereiken en zij contact willen zoeken? Staat diegene er dan voor open of misschien niet, omdat hij het puur voor het geld heeft gedaan? Vooral de laatste vragen waren voor ons de redenen om geen financiële vergoeding tegenover het donoreren te stellen. Wij wilde er graag zeker van zijn, -in hoeverre- dit kon dat zodra onze toekomstige kinderen contact zouden willen zoeken met de donor hij hiervoor open zou staan (ongeacht leeftijd). Wij hadden het idee dat wij hier sneller zeker van konden zijn, zonder een financiële vergoeding dan met. En wie weet hoe langer de zoektocht duurt dat wij deze beslissing zouden gaan heroverwegen, maar voor nu voelde dit goed! 

Dit was deel 2 van onze reis! Vergeet niet op het hartje ♡ te klikken. Nee je hoeft hiervoor niet lid te zijn van Mamaplaats en als je wel lid bent volg mij dan om niets te missen!!!