Twaalf jaar en door je vader uit huis gezet

Het is vrijdag middag, ik breng de kinderen naar meneer, want het is papa-weekend.
Als ze zondag thuis komen gaan we de volgende dag op vakantie, voor het eerst met zijn viertjes.
M gaat ook mee, ik vind het zo spannend, want als deze vakantie gaat slagen dan kunnen we er wel vanuit gaan dat het goed zit met ons viertjes.
We gaan een week naar Disney in een stacaravan, met meneer was dit on denkbaar, mijn verwachtingen zijn dan ook hoog, omdat alles momenteel anders gaat als dat ik gewend ben uit mijn huwelijk.

Maar goed, de kinderen zijn bij hun vader en ik ga mijn zus helpen, die heeft een klein bedrijfje en af en toe heeft ze een helpende hand nodig.
Het is gezellig bij mijn zus en M heeft een avondje met vrienden, moet kunnen, want altijd op elkaars lip is ook niet goed......toch?

Om half 9 gaat mijn telefoon, ik heb een dochter aan de lijn die compleet over haar toeren is, ze moet zo hard huilen dat ik haar niet eens kan verstaan.
Als ik haar een klein beetje heb kunnen kalmeren, verteld ze dat ze ongelooflijke ruzie met meneer heeft gehad en ook Cis is zich ermee gaan bemoeien waardoor het compleet uit de hand is gelopen.
Ze mocht mij niet bellen, anders kon ze haar spullen pakken en hoefde ze nooit meer terug te komen.

Pardon, wat heeft hij gedaan, ik kom eraan.
Als ik mijn zus heb gevonden, leg ik kort uit wat er is gebeurd en stap ik in de auto. Ik moet nog een half uurtje terug rijden en in die tijd kan ik mooi rustiger worden en een plan bedenken.
Ik neem me voor om met dochter en meneer te praten over wat er is gebeurd, dochter mee te nemen als het nodig is om even op adem te komen en haar dan morgen weer te brengen.
Meneer heeft vast niet bedoeld dat ze daad werkelijk haar spullen moet pakken, ik kan het me niet voorstellen, het is je dochter, dat doe je niet.

Als ik aanbel gaat de deur open en wat ik aan tref bevalt me voor geen meter, er komt nog net geen vuur uit meneer zijn ogen, maar als hij me neer had kunnen meppen dan had hij dat gedaan.
Mijn dochter is boven en durft niet meer haar kamer uit, foute boel, is het enige wat ik kan bedenken, want als ik haar kamerdeur open doe staat er een meisje, die al haar spullen die ze nog bij haar vader had, in tassen en zelfs in haar dekbed heeft gestopt.

Mijn hart breekt als ik haar zie staan, ik kan het niet omschrijven, maar ze is geknakt, op haar twaalfde heeft ze iets mee gemaakt wat al je vertrouwen in de mensheid doet verdwijnen.
Mijn dochter, dat lieve pittige puber meisje is door meneer het huis uit gezet, hij hoeft haar nooit meer te zien.........

Ik hoor nog een keer haar verhaal aan: Er werd gevraagd of ze met haar stiefzusje de honden uit wilde gaan laten, ze had hier geen zin in, wilde liever alleen, want ze is graag alleen. Het stiefzusje hoefde ook niet perse mee, maar daar werd niet naar geluisterd. Ze moesten en zouden samen gaan.
Mijn dochter weigerde dit en liep naar buiten in haar eentje, meneer kwam achter haar aan en maakte stennis op straat. Mijn dochter schaamde zich daarvoor en riep dat ze naar opa en oma zou lopen zodat iedereen even af kon koelen en ze dan straks weer terug zou komen.

Opa en oma zijn mijn ouders en die wonen erg dichtbij. Dit mocht absoluut niet en als ze dat zou doen hoefde ze niet meer terug te komen, op dat moment griste meneer haar mobiel uit haar handen en liep naar binnen.
Mijn dochter twijfelde niet en rende erachteraan, in haar hoofd maalde het als ik niet meer mag komen ben ik ook al mijn spullen kwijt en mijn mobiel (geloof me voor een puber op de middelbare is een mob heilig)

Eenmaal binnen kreeg ze haar mobiel niet terug (meneer was als de dood dat ze mij zou bellen)
Dit werkte averechts, want de lesjes kickboksen die ze had gehad heeft ze gebruikt om haar mobiel terug te krijgen (ik was bang van papa, hij zag er eng uit en duwde me vast op bed, maar ik kan dus kickboksen....)
Ze kreeg haar mobiel terug, want terwijl ze aan het worstelen was, vertelde ze hem ook nog even de rechten die een kind heeft, die had ze opgeslagen in haar hoofd nadat ze er een les over had gehad op school.
Soms toch wel handig dat hb zijn.

Nadat ze mij had gebeld is ze al haar spullen gaan verzamelen, ik keek rond en dacht, dit ga je niet menen en dit kan ik niet meenemen in mijn auto, wat nu??
Ik vroeg meneer boven en probeerde met hem te praten, dat had totaal geen zin. Woest was hij, deze man ken ik niet en zelfs ik wordt bang van hem.

Na een aantal keer vragen of hij het meent dat zijn dochter weg moet en nooit meer terug mag komen, geeft hij elke keer ja als antwoord. Hoe kun je, ik kan er werkelijk niet bij met mijn hoofd, mijn verstand maar vooral met mijn hart. Als ik zeg dat wat hij nu doet mijn dochter tekent voor de rest van haar leven, haalt hij zijn schouders op en loopt naar beneden.

Ik besluit mijn dochter mee te nemen naar huis met al haar spullen, we bellen opa en oma want de spullen passen wel in hun auto, maar onmogelijk in die van mij.
Mijn ouders zijn er met een paar minuten, als ze mijn dochter helpen om de spullen aan te pakken (ze blijven keurig buiten) gaat het nog veel verder mis...........