Snap
  • Mama
  • PTSS
  • psycholoog
  • Trauma

Trauma's

Om m'n ptss te lijf te gaan en alle gebeurtenissen rond om de bevalling een plekje te geven, ga ik sinds een tijdje naar de psycholoog. We behandelen m'n trauma's door middel van EMDR therapie. 

De stap naar de psycholoog viel me zwaar. Het voelde als falen. Alweer. Maar het was hoe dan ook onvermijdelijk en heel erg nodig. De eerste 2 x waren om te janken. Dat was ook wat ik deed. De keren daarna gingen goed. Voelde goed. Tot de laatste die was zwaar kut. Ik stond ook echt op het punt om op te stappen. Ik was vooral heel kwaad. Kwaad was een understatement. Ik was bloedlink. Op de psycholoog, op mezelf, op alles en iedereen. Ik snap zelf ook wel dat niemand er iets aan kan doen en dat de psycholoog er alleen is om mij te helpen. Maar op dat moment ging dat er ff niet in hoor. De rest van de dag was ik down en leeg. Ik probeerde wel vrolijk te zijn maar dat lukte niet echt. Ik haat die dagen. Kan er ook niet echt goed mee om gaan. Maar het is niet anders. Zo gaan er vast en zeker nog heel veel volgen. 

De EMDR is raar. Ik geloofde er ook niet echt in. Ook niet in psychologen hoor. Vond het altijd maar een beetje onzin. Beetje lullen over je problemen. En het is nou ook niet echt dat de psych ze op kan lossen of zo. Ze zijn er gewoon. Ze verdwijnen niet op wonderbaarlijke wijze als sneeuw voor de zon. Daarbij is er in het ziekenhuis gehamerd op praten met een psych. En hebben ze zelfs 1 of andere lul van een vent op me af gestuurd toen ik op de ic lag vol aan de morfine. Die gek zei gewoon dat ik niet goed was. Ik reageer nog al emotieloos op morfine (Wat ik als ontzettend fijn heb ervaren). Dus ik was toen gelijk helemaal klaar met psychologen. Gelukkig weet ik nu dat de psych er niet is om je problemen op te lossen maar om er mee om te gaan. Ze zal nooit m'n bestie worden. Ik vind haar vaak vooral bloed irritant. Dat komt omdat ze me door heeft. Ik kan haar niet om de tuin leiden. Iets waar ik normaal vet goed in ben. (Heb ik ook alleen maar mezelf mee. Weet ik). Maar ik hou ook wel van d'r of zo. Klein beetje dan. Soort van. Haat liefde verhouding met je psych. Nooit gedacht. 

Anyway. Als het nodig is, is het nodig.

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Stacee?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.