
Toxischshock syndroom (tampon ziekte) Deel 1
Nu alweer jaren geleden, maar vandaag moest ik er aan denken. Een gevaarlijke ziekte door een ogenschijnlijk onschuldig product.
Jaren geleden, ik was negentien en woonde net op mezelf. Ik was net begonnen bij mijn bijbaan bij de Vroom & Dreesman. Mijn tweede dag, ik voelde me niet lekker, maar wilde gewoon gaan werken. Ik was ook ongesteld dus ik vond dat ik me niet zo aan moest stellen. Met een bonkende koppijn heb ik mijn werk afgemaakt en ben toch iets eerder afgehaakt omdat mijn collega's me smeekte om alsjeblieft naar huis te gaan. Ik zag er beroerd uit. Snel ging ik even langs de Albert Heijn om een makkelijke maaltijd te halen zodat ik niet in de keuken hoefde te staan. Ik was negentien dus van verantwoord eet gedrag was nog geen sprake. Ik haalde een pizza en een pak fruitdrank en snelde naar huis. Thuis voelde ik me nog steeds beroerd maar vond dat ik toch iets moest eten. Ik schoof de pizza in de oven en hapte er wat van, maar al snel had ik er genoeg van. Ik ging op bed liggen en hoopte dat het gevoel zou weg ebben. Maar opeens voelde ik de pizza weer omhoog komen en ik rende naar de keuken. Gooide de schoonmaak emmer leeg en maakte hem weer even rap vol. Mijn huisgenoot kwam aangesneld om te vragen wat er aan de hand was. Ik was ziek en ging snel op bed liggen.
Na een nacht van overgeven en koorts belde ik mijn ouders of ze me alsjeblieft konden halen. Je mag dan wel op jezelf wonen maar als je ziek bent heb je toch het liefst je moeder die je verzorgt. Mijn vader kwam me halen. Ik was nog niet opgestaan die dag en hij vroeg me wat spullen in te pakken. Hij had geen idee hoe ziek ik was, dus elke keer als ik even op bed ging zitten om uit te puffen, zei hij kom op, pak je spullen. Uiteindelijk had ik alles bij elkaar en met mijn kussen onder mijn arm liepen we de deur uit. Voor de deur zakte ik direct door mijn benen. In de lift weer en bij de flatdeur weer en toen ik even moest wachten totdat mijn vader de spullen had ingeladen weer. Een stukje van nog geen 100 meter en ik was al 4 keer flauwgevallen.
Ik voelde me zo beroerd, alles kwam eruit onder en boven en ik was ook nog eens ongesteld. Tel daar een flinke koorts bij op die steeds boven de 40 graden uit kwam en je kunt je een beetje voorstellen hoe ik me voelde. Ik had alleen maar koortsdromen. Dus als ik sliep werd ik uitgeput door alle tasjes die ik moest vouwen van mijn dekbed. Na een aantal dagen toen ik me weer iets meer kon concentreren herinnerde ik me iets over de bijsluiter van de tampons. Ik vroeg mijn moeder om de bijsluiter te halen en toen ik alle symptomen op een rijtje las was ik er wel van overtuigd dat ik het Toxischshock syndroom had. Mijn moeder belde de huisartsen post voor iets meer informatie en omdat mijn koorts nog steeds rond de 40 graden bleef. Inmiddels zat ik ook bedekt met allerlei rode vlekken over mijn hele lichaam. De mevrouw van de HAP vertelde doodleuk dat ik geen TSS had maar waarschijnlijk was het rode hond. Na ongeveer twee weken goed ziek te zijn geweest kon ik weer aan het werk. Ik voelde me natuurlijk best lullig dat ik in mijn eerste weken niet kon werken dus ik ging vol goede moed weer aan de slag. Na een aantal dagen begonnen mijn handen en voeten onwijs te vervellen. Niet een klein beetje, de vellen hingen erbij. Hoe ik ook smeerde met van alles het ging niet weg. Toen mijn leidinggevende het zag, was ze zo in shock dat ik direct mijn moeder moest bellen. Natuurlijk kon die er ook niet veel aan doen, maar ik was blij met de betrokkenheid die ze toonde.