Toen was het over en uit!

'Ik ga weg als jij niet stopt met die ander meid, seks alleen hadden we afgesproken geen relatie. Samen leuke dingen doen, voor haar zorgen als ze ziek is dat noem ik een relatie en geen seks'

Dit was het begin van het einde, nou ja. Het einde zat er al eerder aan te komen met mijn eigen domme voorstel dat hij het maar buiten de deur moest gaan zoeken. Mijn ex wou namelijk vaker seks dan dat ik geven kon. Als je dan ook nog zwanger bent, misselijk en vol hormonen gaat het al helemaal niet. In een opwelling heb ik het dus maar voorgesteld. Hij nam me alleen serieus en kwam er na een tijdje op terug. Na lang praten, hadden we besloten om een open relatie te proberen. Seks maar geen liefde. Als een anders het als een relatie zou gaan zien zouden we stoppen. Ik kwam er al snel achter dat dit toch niet mijn ding was. In andere mannen was ik helemaal niet geïnteresseerd en het idee dat hij boven op iemand anders lag vond ik toch geen fijn idee. Maar hé ik had het voorgesteld dus vond dat ik moest doorzetten. Ik bleef mezelf inpraten dat het maar seks was, hij hield van mij. Hij was verder van mij. Langzaam begon dat te veranderen. Eén avond in de week werden er al snel 2 of 3. De bom barste toen hij naar haar toe wou omdat ze ziek was, en hij er voor haar wou zijn. Ik lag met mijn misselijkheid van de zwangerschap op de bank en onze kinderen moesten nog eten en op bed. Ik vond het belachelijk om mij achter te laten voor iemand waarmee hij alleen seks had. Hij is die avond dan ook niet gegaan en we sliepen apart. De volgende dag hebben we een lang gesprek gehad waarin ik dus van hem eiste ermee te stoppen. Ik kon het niet aan, het voelde niet goed. Hij wou niet stoppen, zei dat ze afhankelijk van hem was. Hij was niet verliefd hij wou haar alleen niet dumpen ze had hem nodig. Ik heb mijn spullen gepakt en ben weggegaan met de kinderen.