Toch nu al zwanger?
Het is al weer even geleden sinds mijn laatste blog. Ik ben namelijk onverwachts eerder aan mijn rug geopereerd!! Hier later meer over! Ik moest even teruglezen waar ik was gebleven 😉
In mijn vorige blog schreef ik over het verschrikkelijke werk waar ik mijn ontslag had genomen. Nadat ik hier nog wat beter over had nagedacht (ik ben veel kwijt van dat jaar) besefte ik dat het niet helemaal zo gelopen is. Ik ben namelijk het belangrijkste vergeten!!
Na de emotie uitbarsting na de blije mededeling van mijn collega (wat ik haar overigens ook enorm gunde hoor!) Heb ik me terug getrokken. Ik mengde me niet echt onder de collega's, ontwikkelde me niet echt verder maar deed gewoon mijn ding. Met 1 collega had ik wel een fijne band en deelde ik mijn pauzetijd mee. Ik ben daar eind december begonnen, eind januari was de uitbarsting en ondertussen kabbelde we zo een maand of 2 door. Tot ik eind maart ziek werd. En niet echt opknapte. Ik kon hele dagen slapen, had weer enorm veel last van hartkloppingen. Na de curettage mocht ik 3 maanden niet zwanger worden. Waar ik voor de zwangerschap van Kiki* bijna op het dwangmatige af temperatuurde, lijstjes bij hield, lex alleen sex mocht hebben als de timing perfect was (arme man) had ik dat na mijn miskraam helemaal los gelaten. Ik had me voorgenomen om er na 6 maanden weer eens in te gaan verdiepen. Ik was de druk zo beu, kon de tegenslagen van ongesteld worden niet goed aan en werd er vooral geen leuk mens van. Bovendien was ik van Kiki* natuurlijk zwanger geworden, waardoor ik bij een volgende weer een jaar moest wachten voor IUI mocht dat nodig zijn.
Maar goed, ik werd dus ziek en knapte niet op. Toch maar een test halen? Ik wilde Lex niet onnodige hoop geven dus in het geheim een test gedaan. Op de wc bij een benzinepomp nota bene!! 😀 en ja hoor! Zwanger!!!! Eind maart 2016 had ik weer een positieve test in handen (en daarna nog 4 andere testen aangezien ik het niet kon geloven haha) Lex was uiteraard ook door het dolle heen!
Ik was euforisch maar kreeg ook direct een niet gezonde spanning. Wat als dit ook weer mis zou gaan? Ik durfde niet te vertrouwen op mijn eigen lichaam. Heel mijn leven heb ik al te maken met angsten (misschien durf ik daar ooit nog wel eens iets over te vertellen). 24u per dag was de angst aanwezig om ook dit kindje te verliezen. Iedere kramp dacht ik dat het weer mis zou gaan. De verloskundige had op basis van mijn laatste menstruatie berekend dat ik nu 5 weken zwanger zou zijn. De eerste controle zou pas 4 weken later zijn. 4 weken!! Hoe ging ik dit volhouden??
In deze week heb ik dus mijn ontslag gekregen omdat ik te lang afwezig was (prima, dikke doei!) En ook in deze week hadden we een afspraak in het ziekenhuis voor de uitslag van het genetisch onderzoek. Ik vond dit al spannend maar nu nog 1000x meer!! Wat nou als er een afwijking gevonden zou worden en ik daardoor een keuze moest maken over dit kleine frummeltje?? Toen de arts dan ook zei dat er niks gevonden was, barste ik in tranen uit. De beste man wist niet wat hem overkwam geloof ik, maar toen Lex vertelde dat we 2 dagen wisten dat ik weer zwanger was, reageerde ze zo lief!! Er werd direct aangeboden om een vaginale echo te maken om te checken gezien mijn onzekerheid! ♡ zo lief. En spannend! Maar daar, hoe pril ook, zagen we voor het eerst het hartje kloppen ❤🧡 De meting was idd ongeveer 5,5 week zwanger.
Weer een week ging voorbij, ik sliep amper, kreeg niks door mijn keel en stond op scherp. Lex maakte zich zorgen en had de verloskundige weer gebeld. Nu wel onze eigen verloskundige gesproken die mij ook begreep. Zij had ook een pretechobedrijf en gaf aan dat ze wellicht een pakket had wat een deel van mijn angsten weg kon nemen. Vanaf 6 weken wekelijks een echo tot aan 13 weken en dan nog de geslachtsbepaling. Kosten €199,- maar ik hoefde er niet over na te denken. Ja dit wil ik!!! En ik ben ze hier nog steeds zo dankbaar voor!!
In mijn volgende blog neem ik jullie mee in mijn zwangerschap en hoe ik had gehoopt dat hij anders had verlopen. Bedankt weer voor het lezen! ❤🧡💛