To bake or not to bake

In het voorgaande artikel schreef ik over de tijd voor jezelf die je als moeder snel vol plant met andere dingen. Altijd maar bezig en weinig ‘met de benen omhoog’ Ik kreeg veel leuke en herkenbare reacties, wat goed om te lezen dat veel meer mensen worstelen met tijd, planning, oppas en taaklijsten in het moederschap.

Ik hield mijzelf voor dat ik ècht het roer om ga gooien en nu week twee alweer voorbij is gevlogen vond ik dat het tijd was voor een kleine check-up. 

Ik ging de slaap-challenge aan waarbij ik 8 dagen lang om 22.00 uur in bed zou liggen. Na 3 dagen begon ik me inderdaad ietsje rustiger te voelen als ik op tijd in bed lag. Voor die tijd was het wel vet haasten en stressen, want ‘ik had nog maar’ zo weinig tijd over die avond. Na dag 3 is de challenge gesneuveld, door drukte/chaos/zieke kinderen maar voornamelijk omdat ik het gewoon niet redde met alles wat ik echt nog wilde doen #fail.

Om actiever bezig te zijn en het doel te halen wat ik op mijn Fitbit had ingesteld besloot ik wanneer het kon even een wandeling buiten te maken. Heel tegenstrijdig is dat, alle zooi laten liggen om de zooi in je hoofd te ordenen. Het claimen van de tijd plan ik niet vooraf in maar dat zou ik eigenlijk wel moeten doen. En blijft er dan een hoop liggen thuis? Ja vast wel! Maar ‘just keep on walking’ Ik bouw alles op, in mijn eigen tempo en op mijn eigen manier. Mijn maatje meer zal nog een tijd blijven, ik ga mijzelf niet straffen en afbeulen omdat mijn lichaam een mega verandering heeft ondergaan door de zwangerschap. Ze zeggen niet voor niets 9 maanden op 9 maanden af. 

Mijn creatieve geest kriebelt al een tijdje en dus ga ik weer letterlijk en figuurlijk ‘aan de bak’.

Hoe dit eerste mini avontuur was vertel ik in een ander bericht (coming soon) maar het voelde goed, al moest ik wel even bij-schakelen. Ik had de dag samen met de kids en besloot er gewoon voor te gaan ??.

Op een onverwacht moment in een gesprek zei iemand tegen me: ‘dus je hebt geen tijd voor de was maar je kunt wel cupcakes bakken?’

Ik was flabbergasted, voelde me alsof ik dat ene uurtje moest verantwoorden omdat ik het huishoudelijke werk liet liggen en de perfectionistische ik wilde al het bakwerk direct laten voor wat het was om boven in de stapels was te duiken.

Ik was net klaar met een verklaring geven toen ik even een stap terug nam en dacht: neem het niet zo serieus op, ieder zijn/haar eigen leven. Het kan zó makkelijk zijn om iemand een onzeker gevoel te geven, maar vaak is dat helemaal niet wat mensen je bewust willen toewensen (en als dit wel zo is, dan krijgen ze vast een dosis karma terug).

Ik haalde mijn baksels uit de oven, nam foto’s en liet alles even voor wat het was. Heel even voelde ik me weer de bakster die ik bijna 4 jaar geleden was.

Het voelde goed, maar ik zie ook in dat plannen hierbij cruciaal zal zijn. Heel leuk die witte chocolade ganache en cupcakes, maar als je er niet iets mee gaat doen dan kan het zo de prullenbak in. Komt dus toch het maken van tijd weer om de hoek kijken, hoe creëer jij een moment voor jezelf? Rooster je het in, claim je liever iets spontaan zoals een last-minute etentje of zit je net als ik nog in de chaos-fase?

~liefs Isaura~

IG: bloggen_en_bakken