Tijd voor een nieuwe blog.

Liefste Daan,

Een lange tijd geleden dat ik je geschreven heb, maar jij weet als geen ander hoeveel ik je mis!Jij weet dat ik elke dag aan je denk, dat ik het moeilijk heb met tijden en  nog regelmatig huil. Jij weet dat ik tegen je praat als niemand het hoort en dat ik ernaar verlang je vast te houden en je te horen. Maar ik weet dat dat nooit meer gaat gebeuren.. Er heerst nu het corona virus, wat ondertussen heel veel heftige gevolgen geeft. Voor mensen zelf, voor de maatschappij, voor de economie, n voor vele andere.Ik vind in deze situatie mijn gevoel terug dat ik had met jou op het IC. het is natuurlijk niet te vergelijken, maar er zijn vergelijkbare gevoelens: onzekerheid, onduidelijkheid, de ene dag waren de artsen (nu het RIVM) positief, en de andere dag gaat de hoop weer meer weg.. Jou overlijdensdatum was in de week dat de intelligente lockdown was begonnen, dus daardoor was ik ook veel bezig met het nu, het had namelijk ook gevolgen voor mijn werk en dat van je papa. We zijn 18 maart wel nog gaan wandelen in de groote peel met je grote zus, het was fijn om samen te zijn, en buiten. Het was een rare dag, s'morgens hebben we een witte roos bij je gedenkbeeld gelegd. Dit beeld komt overigens bij ons nieuwe huis te staan, zo kan ik er elke dag naar kijken. Liefste Daan, je broertje of zusje in mijn buik begint heel voorzichtig af en toe te schoppen. Dat is natuurlijk mooi, er is weer nieuw leven (op komst), maar deze zwangerschap (hoe gewenst ook), is anders dan die van Isa en jou. Het is mooi en spannend. Maar het is ook een teken dat het doorgaat, terwijl ik dat niet altijd wil, ik wil terug nar jou, terug naar de tijd dat je thuis was en ik dacht dat ik gezegend was met 2 gezonden kinderen. Natuurlijk weet ik dat dat niet zo is en ik kijk graag naar de toekomst. Die ziet er namelijk ook goed uit, samen met familie, vrienden en ons nieuwe huis. Liefste Daan, ik hou van je!