Thuiswerken! Hoe dan?!

Week 8 (of 7 of 39, ben de tel kwijt) van het thuis werken. Zit je dan met zijn 3tjes aan de keukentafel. Niet met borden nee hoor 2 laptops, werktelefoons, babydoekjes, pennen, klei en slabben. 

Want ja thuis werken klonk voorheen ideaal. Lekker thuis, geen opvang, alles op het gemak. Maar nu het zover is omdat het moet is het stress! 

Wies is 1 geworden eind april en ze wil alles zien. Want Wies heeft 1 motto: bij zijn is mee maken. En bij zijn betekent op schoot, mee beeld bellend of typend want als dat niet kan gaat haar luchtalarm af. Niet huilen niet zeuren, maar echt standje luchtalarm. Je kan hem ook gewoon echt niet negeren. 

Mijn thuiswerken bestaat vooral uit gesprekken voeren met leerlingen die op de groep woongroep werken. Dit alles gaat nu via beeld bellen. Enige concentratie is hierin gevraagd. Ook manlief zit de hele tijd in calls. En op de achtergrond dus ons lieve luchtalarm. 

Manlief plak ik dagelijks in gedachte achter het behang en hij mij denk ik ook. Kindlief weet met haar luchtalarm een tornado op te wekken die mijn huis doet ontploffen en al mijn voornemens om het huis op orde te brengen laat ik nog maar even varen. 

Gelukkig mag ik nu en dan nog even de deur uit. Ik sta ook zelf nog een aantal uur op een woon groep en dat is nu meer geworden in deze rare tijden. Waar dit echt wel aan poten is ben ik ook blij dat ik me kan inzetten en dat in even weg ben van die keukentafel. 

We redden het wel! We zien een hoop van elkaar en van die kleine. We zijn gezond en we hebben en fijn huis. Dus ik mag niet zeuren. Maar klagen is soms wel even fijn! We houden vol. Jullie hopelijk ook. Plak af en toe iemand in gedachte achter het behang en vergeet niet af en toe klagen is gezond. 😜