Thuis na de paaz #13

zaterdag na een lange dag bruiloft, zitten we in de auto richting huis. Eindelijk! De klok geeft half 2 aan. "Wat een lange dag zo he?" Zeg ik eigenlijk meer tegen mezelf dan tegen bart "Ja zeg dat wel, ben blij als we thuis zijn" antwoord bart. Daarna is het stil. Heel stil. Langzaam voel ik me steeds misselijker worden. Ik kan niet eens praten. Het zweet breekt me aan alle kanten uit. Als we eindelijk thuis zijn gaat bart gelijk naar boven en hang ik boven de wc.

Uiteindelijk ga ik ook naar boven. Als ik mijn telefoon aan de oplader leg is het half 3. Ik kan niet slapen 'zal ik zo misselijk zijn  omdat ik mijn medicatie van 10 uur later heb gepakt' 'is het misschien toch te veel geweest' 'of is het gewoon van het eten' ik begin er over na te denken en voel dan pas hoeveel hoofdpijn ik heb. Elk moment kan ik in huilen uitbarsten, wat een ellende zo. Kut hormonen konden jullie niet gewoon normaal blijven. 'Kom op er zijn ergere dingen en je bent goed op weg' ik val als een roos in slaap. 

Zondag ochtend word ik wakker geen B! Ik mis hem zooooo erg. Ik loop de trap af naar beneden en voel me weer echt misselijk. Onwijs pijn in mijn maag en hoofdpijn voor 10. Ik loop terug naar boven want bart ligt nog op bed "ik ga B halen" en trek de deur gelijk achter me dicht. Oh wat fijn om B weer te zien en vast te houden. Ik overlaad hem met kusjes "ohhhh mamas kindje" zeg ik tegen en als we knuffelen. "Ook papa's kindje maar nu even van mama" probeer ik onnodig te repareren. Op de paaz was ik altijd bang voor een papa-B eiland omdat we zo uit elkaar leefde en ik de zwakke schakel was. Dit idee is gelukkig uit mijn hoofd, maar als ik zo iets zeg waardoor ik een Sandra-B eiland maak, voel ik de drang om er een bart-B-Sandra eiland van te maken.

Eindelijk terug thuis. Ik leg B in bed nadat bart en B ook uitgebreid geknuffeld heeft. "Sorry schat ik ga ook naar bed, ik heb zo veel last van mijn maag door het eten van gister" zeg ik terwijl ik echt bijna moet rennen naar de wc. En ik neem B op de arm en ga naar boven. Bart komt uiteindelijk bij me op bed zitten "schat, als je zoveel last hebt moet je misschien naar de dokter gaan" zegt hij goed bedoeld terwijl hij mijn hoofd masseert. Ik kan niet meer uit brengen dan "hmmmmmm ja dinsdag" om 14 uur komt Bart bij me in bed liggen, maar dat merk ik pas half 3 wanneer B heeft aangegeven dat hij wakker is. Ik sta op met nog meer hoofdpijn, maar ben zo blij dat B weer in zijn bed ligt. Tegen 6 uur komt Bart naar beneden. Het is een gezellige avond en we gaan op tijd slapen. 

Maandag ochtend is het raar, geen wekker van bart (een hele vervelende eend) geen huilende B (?) Een klok die 9 uur(!) Aangeeft. Nou nou ik bof wel. Maar ik blijf geen minuut langer in bed. B knuffelen! Heel erg knuffelen! Ik sta op, voel de misselijkheid omhoog komen, vervolgens sta ik met de wc te knuffelen. "Bartttt ik ben Z-O-O-O-O-O ziek van het eten" roep ik geïrriteerd "denk je echt door het eten, want ik heb nergens last van" is zijn antwoord "Ja zeker" antwoord ik nog geïrriteerder. Heel de middag is B heel vervelend, krijg er echt hoofdpijn van. Om half 5 moeten we naar de verjaardag van een broertje van bart. "Heb je er zin in? Vraagt bart als we het er over hebben hoelaat we gaan "Nee" antwoord ik stug. Tegen half 5 ligt B te slapen. "Zullen we B uit bed halen dan kunnen we gaan" zegt Bart klokslag half 5 "ik blijf wel thuis dan kan B gewoon door slapen" stiekem had ik op deze situatie gehoopt. "Ik wil B eigenlijk wel mee nemen, maar dan gaan we wel over een uur" antwoord Bart, begrijpelijk maar op dat moment kan ik alleen diep zuchten. Om 6 uur zitten we in de auto "je hoeft niet persee mee" zegt bart als hij mijn chaggerijnige hoofd ziet. "Ik ga wel mee maar het is gewoon zoveel allemaal"

Als we eenmaal daar zijn is het wel gezellig. Ik klets, lach en vertel wat, en dan kijk ik op de klok 7 uur, ik moet 3 keer kijken of dit wel de waarheid is. We zijn er pas een uur! 'Was ik maar thuis gebleven, dan lag ik nu in bad. Tegen 8 uur word het me te druk, ben ik misselijk en heb ik hoofdpijn ik ga binnen zitten met B. Er komen verschillende mensen even kletsen, wat ik wel echt heel gezellig vind. Tegen half 10 vertrek ik weer naar buiten waar Bart heel de tijd heeft gestaan. B wrijft zijn ogen bijna uit zijn hoofd en huilt zeurderig. Ik sein naar Bart dat het tijd is om te gaan omdat B moe is. Al snel zitten we in de auto. Terug richting huis. "Je hebt het goed vol gehouden he" terwijl hij mijn been vast pakt. "Hmmm" antwoord ik. Als we thuis zijn ga ik gelijk naar boven, morgen staat er weer een drukke dag te wachten.