Thuis na 9 weken paaz #1

het weekend verliep zoals al mijn verlof-weekenden verliepen. "Zullen we even langs je moeder gaan" stelt Bart voor op zondag. "Ja goed idee dan kunnen we haar bedanken voor de hulp" antwoord ik opgewekt. "Moeten we niet iets van een bos bloemen kopen voor haar?" Is het antwoord van Bart.  "Nee dat komt nog wel, ik denk dat ze het al heel fijn vind als we komen" maar die zondag doen we verder niks. Zelfs geen boodschappen. "Laten we wat bestellen hoef je ook een keer niet naar de winkel" zegt Bart, ik ben er heel erg blij mee want ik ben gesloopt! 

Zondag stap ik voor de 2de keer in ons bed. "Echt raar he dat ik nog hier ben, normaal zou ik me om 8 uur moeten melden" zeg ik terwijl ik mijn pantoffels uit doe. Maandag ochtend schrik ik van Bart "schat ik ga werken he" en hij geeft me een kus. Ik heb helemaal geen wekker of iets gehoord! Wat vreemd. Ook zie ik dat ik een glas ranja op mijn nachtkastje heb omgestoten en er niks van heb gemerkt. Pff de medicatie heeft goed zijn werk gedaan. 

Maandag begin ik gewoon zoals op de paaz, voor B zorgen. Al snel merk ik dat ik op ben! En besluit samen met B te gaan slapen. 2 uur later word ik wakker door B. En dan ga ik hem verder verzorgen. Ik besluit mijn koffer eindelijk uit te pakken, dit had ik nog steeds niet gedaan. Daarna ben ik weer helemaal op en ga ik weer tegelijk met B mijn bed in. Uiteindelijk moet ik er uit om te koken. 

Als we hebben gegeten kan ik niet meer en ga ik weer mijn bed in, Bart kijkt voetbal dus ik voel me ook niet schuldig. Om half 9 word ik wakker en ga ik naar beneden. "Wow jij had je slaap nodig" zegt Bart "ik weet niet wat ik heb ik ben helemaal kapot" we spelen nog een kaartspel maar dan is het weer klaar. 

Gister alweer dinsdag. Ik voel de moeheid al als ik wakker word. Maar om half 10 staat er pit zorg voor de deur die komen kijken hoe het thuis gaat.ik hijs mezelf in een spijkerbroek maar de pantoffels gaan eronder. Ik haal mijn paaz map tevoorschijn. Met de pit zorg neem ik mijn medicijnen door. Want waarschijnlijk komt de moeheid van de medicijnen. Als pit weer naar huis is duik ik mijn bed in. Na een tijdje moet B zijn fruithapje, daarna gaan we naar het ziekenhuis ik moet daar nog wat medicatie ophalen.

Ik besluit met B en mijn paaz maatje nog even bij te kletsen, wel buiten de paaz! Wat ben ik blij om haar te zien!!! "Ik ga weer naar huis, ik zie je snel!" "Ik moet naar therapie fijn dat je er was" antwoord ze terug. Ik loop richting mijn auto. "Ik ga terug naar huis" en ik lach om mezelf. Want is thuis nou daadwerkelijk thuis?