There is nothing Sweeter
Er is niets in het leven zoeter, liever en mooier dan de liefde van een kind.
Liefde, geliefd worden, houden van, ik kan niet zonder je, en zo zijn er nog veel meer. We groeien er bijna allemaal mee op. Als je jong bent dan begrijp je nog niet zo goed wat die woorden allemaal inhouden en zijn het alleen maar woorden. Een knuffel, lach, aai over je bol of kus doen je veel meer dan die woorden alleen. Tenzij ze gepaard gaan met een speciale blik in de ogen, want op één of andere manier herkennen zelfs baby's deze blik. Ze weten wat je voelt en leren op die manier invulling te geven aan de onbekende woorden.
Ik weet nog goed dat ik het vroeger heerlijk vond om tegen mijn moeder aan te liggen zonder iets te zeggen. De arm die dan om mij heen kwam, de hand die door mijn haar ging en de knuffel die ik kreeg betekende heel veel. Het was pure liefde zonder ook maar ooit te hoeven zeggen dat ik van haar hield. Want dat wist ze. Nu ik dit hier neer zet besef ik mij ook dat ik nooit tegen haar heb kunnen zeggen hoeveel ik van haar hou en hoeveel ze nog steeds voor mij betekend. Maar dat is ook niet nodig want een moeder weet hoe onvoorwaardelijk de liefde van haar kind is en dat besef ik mij nu maar al te goed.
In mijn puberteit merkte ik dat liefde en houden van verschillende definities in konden nemen. Wat voor de één gold, hoefde voor de ander niet zo te zijn. Ik leerde dat houden van, niet voor altijd hoefde te zijn. Het kon zomaar ineens bruut worden verstoord en overgaan alsof het er nooit was geweest. Liefde ook zoiets, kon oplossen als sneeuw voor de zon. Maar kon ook stilletjes van binnen een eigen leven gaan leiden, met soms leegte en verdriet als uitkomst.
De puberteit maakte plaats voor het echte leven. Alsof de liefde die je dan leert kennen de liefde is waar je de rest van je leven voor hoort te gaan. De liefde waarvan je weet dat je ervan houdt, ondanks de ups en downs die je doormaakt, en dat je dit niet wilt verliezen omdat je niet zonder denkt te kunnen. De liefde die ervoor zorgt dat er onvoorwaardelijke liefde kan ontstaan. Toch besef ik steeds vaker van binnen dat die liefde weg kan ebben, maar zo anders als in de puberteit zou ik nooit meer het gevoel van leegte en verdriet als uitkomst krijgen. Want de onvoorwaardelijke liefde zal altijd blijven en is het mooiste wat je kan overkomen, de liefde van mijn eigen mooie pareltjes.