3 jaar geleden
The First
and certainly not the last
Mijn eerste blog.
Ok. En nu?
Waar ga ik over schrijven? Over koetjes en kalfjes? Over alledaagse zaken?
Of zal ik persoonlijker schrijven en de diepte in gaan?
De diepte als in: jeugdtrauma’s die nog steeds veel pijn en verdriet veroorzaken. En dan hebben we het niet over de fysieke trauma’s, maar juist de mentale trauma’s. Niet dat de een meer trauma is dan de ander. Don’t get me wrong. Maar de mentale trauma’s die bij menigeen vaak een “he maar dit is zo herkenbaar” gedachte oproepen. Een gedachtegoed die heel veel mensen delen.
De diepte als in: de ontkenning van behoeftes, de hunkering naar erkenning en waardering en hoe hiermee om te gaan. Of in mijn geval: hoe ik hier niet mee om ga.
Ik weet waar ik over wil schrijven, maar ergens blokkeer ik. Moet ik dit wel doen? Durf ik dit wel? Wil ik de confrontatie met mijzelf wel aangaan? De pijn, de angst..
Ik loop er (nu) voor weg. Net zoals in het echt..