Terug opzoek naar balans.

Ik merk het weer, ik herken dit gevoel. Ik blijf maar doorgaan ik ken geen rem. Dingen in mijn hoofd moeten lopen zoals ik het uitstippel maar wat nu als dat niet lukt? Wat nu als het compleet anders loopt? 

Ik blijf dit lastig vinden en word hier erg onrustig van. Dat je niet altijd met een kind kunt plannen daar ben ik achter gekomen, het optijd komen blijkt ook een lastigere opgave voor mij dan ik ooit had gedacht. De hele dag door ben ik de ballen aan het hoog houden, dit gaat van ‘s morgens vroeg tot ‘ savonds laat. En als ik dan eindelijk in bed lig dan lig ik te denken wat er die dag erna moet gebeuren. Planning. 

Ik heb momenten dat ik echt uitgeput ben, moe van al het werk moe van het altijd maar moeten doorgaan van mijzelf. Dat ene wasje die staat te wachten, of een klusje dat nog moet gebeuren voor een bepaalde tijd. Dat ik mijzelf af vraag hoe ik mij de volgende dag zal voelen. Maar eenmaal de volgende dag begint het eigenlijk weer van voor af aan opnieuw. 

Ik geef mijzelf geen rust, hoe vaak ik hardop tegen mijzelf zeg: “ ga even zitten “ het lijkt wel niet te lukken. Ik wil de perfecte moeder, vriendin en mijzelf zijn in mijn hoofd. 

De rem moet er weer terug op, het moederschap vergt gewoon ontzettend veel energie. Ik moet denken aan mijzelf en mijn omgeving ik moet terug naar de basis. De balans waarin ik geen perfect persoon hoef te zijn maar gewoon een fijne energieke moeder, vriendin en bovenal gewoon mijzelf 🤍