Terug denken aan mijn zwangerschap

Ik denk nog vaak terug aan mijn zwangerschap met name hoe snel de tijd gegaan is en hoe bijzonder het is dat mijn lichaam zo’n mooi mini mensje kan dragen en baren. Ik sta er van versteld wat een vrouwenlichaam aan kan en wat een prestatie wij vrouwen kunnen leveren. Ik heb geen onbezorgde zwangerschap gehad; met 20 weken al in de ziektewet wegens bekkeninstabiliteit, zwangerschapssuiker en ben uiteindelijk met 37 weken ingeleid omdat ik minder leven voelde. De laatste weken van mijn zwangerschap heb ik dus niet echt meer kunnen genieten. Ik begreep ook niet zo goed waar al die vrouwen het over hadden als ze zeiden dat ze zwanger zijn het mooiste vinden wat er is.

Nu ruim 10 weken na mijn bevalling begin ik het zwanger zijn te missen. Desondanks ik best wat kwaaltjes had en ik enorm geniet van mijn kleine Sofie, mis ik het getrappel in mijn buik. Ik kon tijdens mijn zwangerschap zo heerlijk fantaseren over de kleine frummel in mijn buik, niet wetende hoe ze eruit zou zijn en op wie zij het meeste zou lijken. Ik denk nog vaak terug aan de momenten in de avond toen Sofie ontzettend druk aan het trappelen was in mijn buik, wat vond ik dat heerlijk. Kleine intense momentjes die Sofie en ik samen deelde. Ik realiseer mij hierbij ook dat er bij een zwangerschap ook veel onzekerheid en zorgen komt kijken. Ik ben enorm trots op mezelf en mijn mooie gezin hoe we het nu allemaal doen en zou het allemaal zo weer opnieuw doen.