Teleurgestelde mama

Begrijp goed dat je je er niet happy onder voelt. Logisch toch... Mijn schoonzus reageert ook nooit op foto’s van onze kindjes. Tussen onze kids zit 3 maanden. We weten dat hun ook aan kids zijn begonnen omdat wij de zwangerschap aankondigden. Beide jongens van ons zijn met alles een stuk sneller dan hun kindjes. En onze kids huilen zelden of nooit, die van hun allebei heel veel. Wellicht heeft het allemaal met jaloezie te maken. Ik snap niet waarom? Jaloers op kleine kinderen, hoe onnozel?? Ze komen ook nooit op bezoek, mn broer wil nog wel eens alleen binnenlopen, maar zij niet. Dat ze maar wegblijft denk ik nu altijd. Op foto’s van de kids van anderen reageert zij altijd. Ook op FB, altijd leuke teksten en hartjes enz. Op den duur valt dat zo erg op. Maargoed, ik doe dat inmiddels ook al lang niet meer bij hun. De kids worden door ons wel verwend. Die muppies kunnen er tenslotte niks aan doen. Ik zou met je schoonzussen omgaan, zoals zij ook met jou omgaan. Reageer gewoon ook niet op foto’s van hun. En als je broers er ooit wat van zeggen, dan zou ik precies uitleggen hoe en wat. Schrijf t lekker van je af. Ik dacht ook altijd dat ik het maar raar vond om iets te schrijven voor vreemden. Bij mij begon t ook met een adviesvraag, een wanhoopsvraag tijdens de zwangerschap van onze 2de. Die blog heb ik inmiddels verwijderd. Ik voelde me er niet meer goed bij, maar vond het bloggen zo nu en dan toch wel leuk. En ik ervaar ook dat het eigenlijk best fijn is dat er altijd moeders zijn die dingen herkennen en advies kunnen geven. Ondanks dat je degene niet kent, voelt het toch als een beetje steun. Ik wens je heel veel geluk met je gezinnetje!!

Vervelend is dat he! Alsof jouw kind minder interessant is. Nou echt niet hoor! Jouw kind is met zo bijzonder als een ieder ander! Probeer het je niet aan te trekken, maar dat is wel heel lastig! Houd iig de eer aan jezelf ?

Ik kan het wel begrijpen dat het voor zussen/ broers/ schoonzussen/vriendinnen soms irritant kan zijn al die foto’s en filmpjes. Zo nu en dan wat delen is leuk, maar van ieder nieuw stapje of sprongetje zal ik het lekker voor jezelf houden!

Ken het gevoel... Hou de eer aan jezelf... trek het je niet aan... je kindje merkt er niks van, je hebt er alleen jezelf maar mee als je het toelaat... zij zijn waarschijnlijk van geen kwaad bewust..... als je er echt mee zit zou je het misschien eens aan kunnen kaarten wat je verkeerd doet?? Succes in ieder geval... je bent niet alleen...