Te veel in te korte tijd....

Het is al even geweest dat ik heb geschreven.... Ik weet niet eens meer wat m'n laatste post is geweest... Volgens mij was dat voor m'n operatie... Daarna is er zoveel gebeurd... Dat ik voor mezelf eerst moest uitvinden wat er nou aan de hand was.... Daar ben ik nog niet achter. Maar vandaag was de druppel en echt... Terwijl ik dit type... Kan ik alleen nog maar huilen...  Ik ga het lekker van me afschrijven. Hopelijk lucht het op. Laat ik bij het begin beginnen. 

Begin januari van dit jaar geopereerd. De operatie is goed gegaan! Het resultaat is fantastisch! En nog mooier, sindsdien ben ik migraine vrij! En dat was het doel! Dus echt ontzettend blij dat ik het heb laten doen. 

Helaas wel veel last van vermoeidheid wat gewoon niet over gaat. Ze zeggen dat het niet door de narcose kan komen.... Ik zit zelf ook niet lekker in m'n vel. Als je weinig kan na een operatie dan heb je teveel tijd om na te denken. 

En daarmee ben ik niet gestopt sindsdien! Waardoor ik ook nog is elke dag hoofdpijn heb... 

Na de operatie kwam de periode dat ons kleine wondertje 1 zou zijn geworden. Ik was er zo van overtuigd dat we zo compleet zijn met z'n viertjes. Maar toch mis ik iets.. Is het gemis omdat we onze kleine verloren hebben. En komt daar het gevoel van niet compleet zijn vandaan? Of zijn we voor mijn gevoel echt nog niet compleet.... Ik weet het niet. Maar twijfel er steeds meer aan of dit wel de goede keuze is! 

En dan nu.... Mijn vriend is echt de meest a romantische die je maar kan verzinnen. Maar ook echt gewoon niet handig qua verjaardagen enz.... Hij vergeet dat soort dingen altijd! Heel irritant! Nu heb ik gister nog snel voor zijn moeder een moederdag kadootje gehaald. Heb hem de afgelopen tijd meerdere keren eraan herinnert dat school van zoonlief een nog te knutselen moederdag kadootje heeft gebracht. Maar vanavond kwam hij met de mededeling... Ja sorry helemaal vergeten.... Gelukkig melde zoonlief zich dat hij niet kon slapen en vertrok hij naar boven... Want sindsdien kan ik alleen nog maar huilen. Niks voelt goed en compleet en dan wordt ook dit nog even voorgeschoteld! Ik weet gewoon even niet hoe om te moeten gaan met al die emoties!