Supermoeder

Toen ik een klein meisje was, Keek ik altijd al op tegen ouderen. Vooral de oudere die zelf kinderen hadden.

Als een Superheld uit mijn stripboek dacht ik oprecht dat alle volwassen alle antwoorden hadden.

Dat als je de leeftijd van 30 had bereikt, Je op een magische wijze alle antwoorden had gekregen van een hogere macht. Dat er een soort van boek bestond met alle antwoorden die je maar kon krijgen om te zorgen dat de kids alle vragen beantwoord kregen. soms was het antwoord wat ik kreeg omdat ik het zeg. Dat nam ik aan als waarheid. Jullie moesten het allemaal weten, hier was ik zeker van.

Maar dan word je zelf moeder. Ik keek om me heen en verwachten alle antwoorden nu te hebben. Ik moet weten wat de beste keuze is voor mijn kleine wonder. Ik moet elke dag vanaf haar geboorten nadenken over van alles. zoekend naar dat superheld moment kijk ik maar om me heen, Naar alle andere ouders. Misschien hadden hun de geheime sleutel tot het perfecte ouderschap. Wat is nou het geheim tot een goede ouder zijn?

Ik ga het je vertellen wat het geheim is. Het geheim is dat we allemaal maar wat doen.

Wij als ik mag spreken namens alle ouders uit Nederland. Wij zoeken elke dag naar antwoorden, kijken bij elkaar af, En proberen het nogmaals nadat we vallen. We zijn soms onredelijk, Soms iets wat egoïstisch, zoekend geven we allemaal wel is een stom antwoord. Waar ik nooit had gedacht deze worden uit te spreken. Zeg ik mijn dochter iets vaker als ik zou willen. Omdat ik het zeg. Alsof ik de worden uit mijn moeder der mond heb gestolen, Kan ik haar niet uitleggen waarom iets zo is. Gewoon omdat ik jou moeder ben en ik denk het beste te weten.

Om mij heen zie ik wel duizend verschillende manieren van opvoeden, en in mijn zoekende weg als moeder heb ik ook wel duizenden boeken gelezen met verschillende opvoedtechnieken. De perfectionist in mij wou het perfect doen. Deze moederschap ging ik rocken.

Nadat ik altijd medewerker van de maand was op mijn werk. Ga ik nu moeder van de maand worden. Maar zo simpel als medewerker van de maand is het niet. Want het moederschap is een zware opgaven. Waar je vroeger alleen moeder was, ben je tegenwoordig. Medewerker, moeder, vrouw, multitasker, scheidsrechter en ergens daar achter. Nadat al je taken zijn volbracht ben je ook nog jezelf. Salaris verdien je in liefde maar ook niet altijd. Soms ontvang je een ik ga bij oma wonen. Soms zal je in een hoekje zitten te huilen omdat je even niet alle antwoorden weet.

Mijn eerste paniek moment was toen jaydee 3 weken oud was en Niet stopte met huilen. Ik voelde me als moeder gefaald dat ik niet eens wist wat mijn eigen kind wou. Waar was die moeder instinct met wat ze nou wou? Dat moment vergeet ik nooit meer. Door mijn tranen heen riep ik dat ik niet gemaakt was voor het moederschap.

Lang heb ik me schuldig gevoelt omdat ik op dat moment echt oprecht even geen moeder wou zijn. Maar de tijd leerde mij dat iedereen zijn draai moet vinden in het mama zijn. Voel je niet schuldig, neem de tijd om te leren dat er een mini persoon elke dag 1000 dingen wil van jou. En overal waar je binnen zal stappen zullen ze eerst je kleintje begroeten voor iemand jou ziet staan.

Kleine kindjes kleine zorgen grote kindjes grote zorgen, De uitspraak die mijn vader mij te vaak zei. En al snapte ik de betekenis nog niet. Begin ik nu als moeder elke dag meer te snappen wat dit inhoudt.

Want voor je het weet heb je een stukje van je ouders overgenomen, voor je het weet maak je fouten die je zei nooit te maken.

En mijn conclusie is dat het oke is, het is oke om niet alles altijd even goed te doen.

Zolang je hart maar altijd op de juiste plek zit. Je je kleintje leert dat je trots bent wat er ook gebeurt en dat je zoon of dochter weet dat je met heel je hart van hun houdt.

Wij ouders, wij zijn ook maar gewoon mensen.

Liefde is nummer 1. en ik hoop haar oprecht te leren dat het leven nou eenmaal vallen en opstaan is.

Ik hoop haar te leren dat ondanks dat ik niet alles weet, ik elke keuze heb gemaakt in de hoop dat het de juiste was.