Super trots op mijn moeder.

Vroeger was ik een losbol. Als ik ging stappen en mijn ouder zeiden 'fiets niet alleen terug'. Dan dacht ik welleens 'ag zo erg is dat toch niet'. Ik zag nergens gevaren in. Denk veel tieners niet. Maar nu ik zelf moeder ben snap ik mijn moeders angsten helemaal. Ik zie overal meer gevaar in dan eerst. En nu waardeer ik nog meer wat mijn moeder altijd voor me gedaan heeft. Ik snap haar nu veel beter.

Maar waar ik nu echt trots op de ben ga ik nu vertellen. Mijn oom heeft twee slechte nieren. En van de zes broes en zussen wilde mijn moeder best haar nier laten testen of ze matchen. En ja hoor ze matchen. Ik vond het best een heftige beslissing. Maar mijn moeder deed het, ze wilde der nier aan me oom schenken. Vind ik echt knap. Je geeft toch niet zomaar iets weg.

Nou is ze deze week geopereerd.  Wat ik ook best knap vind. Je laat je vrijwillig opereren terwijl je zelf eigenlijk gezond ben. Vind echt heel dapper. Met mijn oom ging het al snel goed en de nier functioneer tot nu toe prima. Mijn moeder had een moeilijker opstart. Ze was heeft ziek en kreeg er nog migraine bovenop ook.  Maar na paar dagen ging het beter ze at en dronk nog niet zoveel vanwege misselijkheid. Maar ze ging vooruit. Na vijf dagen mocht ze dan toch na huis. Wat ze graag wilde. Nu rest alleen nog goed herstellen.

Maar daarom ben ik super trots op mijn moeder. Ze staat altijd klaar voor iedereen. Een lieve zorgzame vrouw. Een mooier voorbeeld voor je eige kinderen is er niet :D