2 jaar geleden
Suikerspin hart
Opvoeding van een peuter.
Dit is mijn eerste blog. Ik hoop dat het fijn te lezen is, en je misschien dingen herkent. Neem niet altijd alles te serieus, dat doe ik ook niet. Ik wil in mijn blogs gaan schrijven over mijn ervaring als moeder van een peuter. Ik neem je mee, in een stukje van ons leven.
BLOG 1.
Iedere moeder voed haar kind op, op de manier waarvan ze denkt dat dat het juiste is. En heel eerlijk denk ik dat iedere moeder maar gewoon iets doet. Er is namelijk geen juist of onjuist, geen geschreven regel of handboek voor het opvoeden van een kind. En ook iedere moeder hoopt dat wat zij doet het beste is voor haar kind. Tenminste, daar ga ik dan vanuit.
Soms heb je momenten dat je baalt van jezelf, baalt van hoe je situaties hebt aangepakt, en vind je jezelf een slechte moeder, zit je er even doorheen. Soms kom je er achter dat je de dingen die je doet eigenlijk best goed doet, en je niet hoeft te twijfelen aan jezelf.
Zo'n laatste moment had ik vandaag. Mijn dochtertje van 2,5 zit naast mij op de bank. We kijken samen naar een filmpje op YouTube, zo'n filmpje met kinderliedjes die je die dag al wel 30x gehoord hebt, op z'n minst. En ineens draait ze zich om en kijkt me aan. "Mama?" Zegt ze dan. Ja schat antwoord ik. Ze vraagt me of ik pijn heb en ik zeg haar dat ik een beetje last van mijn rug heb. Ze kijkt me liefdevol aan, en gaat achter mij op de bank zitten. Ze voelt aan mijn rug en ze vraagt; " heb je hier pijn?" Ik zeg nee een beetje boven in mijn rug. Ze aait over mijn rug en zegt "ik masseer wel even mama, dan is de pijn weg". Het duurt 2 seconden en dan zegt ze; de pijn is over mama.
Even heeft ze gelijk, want ik smelt van de manier waarop ze mij probeert te helpen. Zo jong, en al zo enorm behulpzaam.
Ze neemt weer plaats naast mij op bank en duikt opnieuw met haar gedachtes in de liedjes op tv. Ik kijk naar haar en voel me gelukkig. Mijn hart smelt als een suikerspin.
Door dit soort momenten weet ik dat ik een goede moeder ben. Het zijn misschien kleine dingen, maar hier door weet ik dat ik haar de juiste dingen leer. Er zijn voor een ander, begrip tonen, behulpzaam zijn etc etc. Ik weet dat zij er altijd zal zijn voor mij, net zoals ik er altijd zal zijn voor haar.
Ze is enorm lief, soms ook een beetje te lief, voor een ander dan, en ook daarin zie ik mezelf. Dat is misschien dan nog een puntje om aan te sleutelen, opkomen voor jezelf, en niet over je heen laten lopen. Dit zeg ik, omdat ik het opmerk op bepaalde momenten. Ze probeert altijd een ander te helpen, zelfs als een ander niet aardig is voor haar. Dit doet me soms pijn, omdat ik weet hoe goed ze alles bedoeld, en omdat ik me kan voorstellen hoe het voelt als je goede bedoelingen worden afgewezen.
Voor nu, ben ik blij dat ze zich zo kan inleven in een ander en hoop ik dat ik haar de juiste dingen mag blijven leren. Het is met vallen en opstaan, de wereld is hard. Ik zal haar nooit tegen alle pijn kunnen beschermen, hoe graag ik dat ook zou willen. Hopelijk mag zij altijd net zoveel liefde ontvangen, als dat zij zelf te geven heeft.