Stiekem ben ik blij als ik uit een andere tuin ook geschreeuw hoor komen

Zijn alleen mijn kinderen zo? Janken, schreeuwen, bleren! Stiekem ben ik zo blij als ik uit een andere tuin of uit een ander huis gebek en geschreeuw hoor komen. Dan heb ik even de bevestiging dat het gelukkig overal hetzelfde is. Dat ook andere kids kleine krengetjes kunnen zijn, en ik niet de enige ben met bengels.

Constant dat geschreeuw, dat gejenk. Om gek van te worden. Ze kunnen absoluut niet met elkaar spelen, maar ook niet zonder elkaar. En een eigen willetje, hartstikke leuk! Maar waarom sluit deze nou nooit aan bij mijn wil? De hele dag politieagentje spelen. En als ze in de tuin spelen heb ik het gevoel dat alleen míjn kinderen geluid produceren en ik de enige ben die de hele dag door zegt: ‘Niet doen!' of ‘Hou nou eens ophhhooop!’ Kennen jullie dat?

Ik doe mijn kids bewust niet heel vroeg de tuin in, omdat ik bang ben dat ze de buurt wakker maken. Want binnen de kortste keren moet de één natuurlijk net spelen met het speelgoed van de ander, resultaat: janken. Of heeft de ander de één een duw gegeven omdat die niet snel genoeg liep, resultaat: janken.

Als ik dan ergens in de speeltuin zit en een kind jengelt aan een vermoeide moeder zie hangen, dan voel ik toch een soort van verbondenheid. Echt, I get you! En stiekem, oh zo slecht, maar geniet ik ervan. Ik geniet van het feit dat mijn kids niet afwijken van de anderen. Dat andere kids net zulke zeurballen kunnen zijn als de mijne. Vooral op de momenten dat mijn kids heerlijk aan het spelen zijn, zonder geschreeuw… zonder gehuil… zonder getier, wat geniet ik dan van het feit dat andere moeders het ook even zwaar hebben. Een stukje bevestiging dat het niet aan mij ligt.

Het is gewoon zo fijn om te zien dat we gelukkig allemaal in hetzelfde schuitje zitten als moeders/ouders zijnde. Sommige dagen zijn gewoon zwaar. En dan is het gewoon even fijn om te zien dat een ander het ook zwaar heeft. Puur en alleen om het feit dat we het dan gewoon even SAMEN zwaar kunnen en mogen hebben. 

Je kunt onze dagelijkse taferelen volgen via: www.instagram.com/bzzonder Ons leven met 3 jongens (waarvan een met downsyndroom).