Stief/bonusmoeder

5 jaar geleden werd ik verliefd, we kregen een relatie en gingen samen verder. Zijn dochter kreeg ik er gratis bij. 1+1= 2 zegmaar.

Ik had geen idee wat het precies inhield , maar ik ging ervoor. Ik hield van hem (nog steeds hoor) en vanaf de eerste ontmoeting, hield ik ook van haar (ook nog steeds 😜).

5 jaar later weet ik een beetje wat een samengesteld gezin inhoudt; Veel extra liefde, maar ook onzekerheid.

Fay is een onwijs lief meisje, ze is zorgzaam, zachtaardig, betrokken en een tikkeltje eigenwijs.

Zelf ben ik volgens mij ook best lief en zorgzaam. Dus die onzekerheid, ik snapte de eerste 5 jaar niet waar die vandaan kwam.

Maar na 5 jaar weet ik dat die onzekerheid bij het stiefmoeder zijn hoort. Net als de gevoelens dat ik me soms buitengesloten voel al weet mijn verstand wel beter, dat ik een beetje moeder én een beetje vriendin ben, dat ik heimwee naar haar heb, de gelukskriebeltjes die ik heb als Ylse en Fay samen spelen, het besef dat wij niet een bloedband hebben maar wat er ook bij hoort is heel veel extra liefde, kusjes en knuffels.

De relatie met mijn vriend is goed én niet ondanks dat hij al een dochter heeft, maar juist omdat we het met z’n vieren zo fijn hebben.

Er bestaat geen goed of fout, onzekerheid blijft en er is geen handleiding. Het beste advies dat ik je kan geven als stiefmoeder is: ogen dicht, gaan met die banaan, heb geduld en vergeet niet te genieten 🤎