spannende tijd.. (vervolg blog 1)

Vervolg blog 1.....

Daar ging ik dan ik liep onder de arm van Erik (mijn partner)  en de arts die ons kwam ophalen na de traumakamer op de huisartsenpost. ik was nogal wankel op de benen en mocht gaan liggen op het bedje wat midden in de kamer stond. Er waren voor mijn gevoel heel veel mensen in de kamer maar echter geen idee meer hoeveel dit er waren. Aan de ene kant werd er een infuus gezet voor als deze nodig zou zijn er werd bloed geprikt. en aan de andere kant werden van allerlei testen uitgevoerd. Mijn bloeddruk was ontzettend hoog en wilde maar niet dalen daar maakte ik me wel erg druk om (waarschijnlijk bleef die daarom ook zo hoog) nou na 10 min kreeg ik te horen dat ze een CT-scan zouden gaan maken. Al vrij snel was ik aan de beurt en was er al wat op de scan te zien. Toen de scan klaar was kregen we te horen dat ze het vermoeden hadden dat er een bloedpropje zat in mijn hoofd omdat er een vlekje te zien was op de scan. Er werden meteen van allerlei medicatie toegediend voor de pijn en bloedverdunner voor dat propje. Na wat overleg tussen de artsen is besloten dat ik na medium care overgebracht moest worden. Oké medium care deze zag ik even niet aan komen. Maar goed ik dacht hier zal ik wel in goede handen zijn. want tja van een gesproken migraine aanval was geen spraken meer en was het dit keer toch wel serieus. Het was inmiddels een half uurtje verder en vanuit de traumakamer ging ik dan overgebracht worden na afdeling medium care in het. Eenmaal op de afdeling (waar het best druk was) werd ik achter een gordijn geplaatst met ontzettend veel licht ik kon het daglicht en het ligt op de medium care niet verdragen het deed verschrikkelijke pijn. Op en af kwam er er steeds artsen kijken en controles uitvoeren. Mijn ogen opendoen lukte niet en de druk in mijn hoofd bleef en werd ook steeds erger. De artsen hebben toen besloten om via een ruggenprik wat hersenvocht af te nemen zodat ze konden zien of er nog iets anders aan de hand zou zijn en de druk te meten in mijn hersenen. Tja de ruggenprik ik ben er totaal geen Fan van maar oké het was voor mijn eigen bestwil. Toen ze eenmaal de ruggenprik hebben gedaan en er hersenvocht was afgenomen merkte ik dat de druk in mijn hoofd afnam. Wat een fijn gevoel was het ondanks de hoofdpijn die ik toch nog had. Ook kon ik af en toe een beetje mijn ogen opendoen en merkte ik dat ik eigenlijk helemaal niet meer goed zag. Ik zag het beeld continu trillen en van links naar rechts gaan. Ik merkte dat ik op een zaal lag met meerdere mensen de prikkels waren erg vervelend. Al snel kwam er naast mij een 1 persoon kamertje vrij. De artsen hoorde ik overleggen dat het misschien beter voor mij was om naar dat kamertje te gaan i.v.m. de prikkels en het ligt op de zaal. Al snel werd ik verplaats na het kamertje wat egt heel fijn was er kon een deur dicht en al het ligt en gordijnen konden dicht waardoor ik mijn ogen een beetje kon gaan trainen en af en toe open kon doen al koste me dit heel veel energie. Ik was sowieso doodmoe al die indrukken en al die onderzoeken steeds vergde steeds meer energie. Ondertussen waren er wat bloeduitslagen al binnen en kreeg ik ook medicatie voor mijn cholesterol deze was ook aan de hoge kant. Inmiddels waren we alweer een paar uur verder en wiste we verder nog niet veel als dat we in de ochtend te horen hadden gekregen. Ondertussen had Erik mijn partner al wat familie ingelicht en kreeg is in de avond eindelijk bezoek van mijn moeder, wat was ik blij dat ze er was. Helaas was er beperkt bezoek maar mogelijk en mocht er maar steeds 1 iemand bij mijn zijn. Achteraf ook maar goed want al die prikkels kon ik toch niet verdragen. Na het bezoek is Erik nog even geweest en kon ik me klaar gaan maken voor de nacht die ging komen. Oh ja en wat is het gek om je te moeten overgeven ik kon mijn eigen pyjama nog niet meer aandoen. Ik was doodmoe en blij dat ik kon gaan slapen.

Na een nacht met toch nog wel wat pijn had ik redelijk goed geslapen. In die ochtend kwam de verpleegster langs om me te helpen met wassen en aankleden (ja ja daar gingen we weer hulp accepteren is soms moeilijk) maar goed ik was blij met alle hulp die er uiteindelijk was. Ik kon gelukkig ook weer wat meer mijn L oog opendoen en zien wat er gebeurde. na de zorg moest ik enorm plassen. ik dacht dit doe ik wel even maar helaas ook lopen ging niet vanzelf en had ik ondersteuning nodig van een rolstoel. eenmaal op het toilet dacht ik dit wil ik toch echt zelf kunnen gelukkig had de verpleegster al snel door dat ik dit ook wilde en liet me alleen achter met de deur op een kier waar ze bleef wachten en naar me kon kijken. en ja hoor het was pittig maar het was me gelukt om zelfstandig op het toilet te komen vanuit de rolstoel. voor mij een mijlpaal van de dag. In die ochtend kwamen nog verschillende artsen weer langs en werden mijn ogen steeds gecontroleerd het was niet fijn want ze kwamen steeds met een lampje in mijn ogen kijken om te kijken na het verschil van de stand van mijn ogen en van mijn pupillen de stand bleef maar het zelfde en er zat geen verbetering in alleen dan wel dat ik mijn ogen nu open kon doen. Er was per dag mogelijk om 2 x bezoek te ontvangen zowel in de ochtend als in de avond. Deze ochtend rond 11 uur kwam mijn vader langs. wat was ik blij om hem te zien eindelijk eens iets anders dan alleen maar die artsen. Gelukkig verliep de zondag verder erg rustig en bleven veel onderzoeken wachten tot de maandag. Ik heb mijn rust genomen en afgewacht tot de maandag omdat daar nogal wat onderzoeken gepland stonden.

Word vervolgd.........