Sorry sorry sorry! Ben er bijna weer!

Lieve mensen, sorry!!

Ik heb jullie zo lang laten wachten. Wat ik dacht dat 2 a 3 weken pauze zou worden om te herstellen van Corona, blijkt nu 3 maanden te zijn.

En ik ben er nog lang niet, maar ik merk dat ik wel weer open kom te staan om weer wat te schrijven.

Het herstel van Corona heeft uiteindelijk een maand geduurd. Helaas heeft C er ook voor gezorgd dat de revalidatie van mijn rugoperatie op zich moest blijven wachten. Vanwege het vele hoesten was de zenuw te geïrriteerd. Helaas is nu ook gebleken dat de operatie officieel is mislukt. 12 mei krijg ik het oordeel of ik opnieuw geopereerd moet worden, of dat ik helaas uitbehandeld ben en de hoop moet houden dat een pijnpoli nog iets voor me kan doen.

Daarnaast ben ik de afgelopen maanden ook enorm aan het zoeken met Merlijn. Ik zie zo enorm dat mijn mannetje zo tegen muren aanloopt en zo vaak met zichzelf in de knoop zit. Hoewel ik echt geen stempel perse voor hem wil, zou het soms wel makkelijker zijn. Zijn orthopedagoog is nu langdurig ziek, waardoor onze ouderbegeleiding was gestopt. Ik heb van de week toch maar wel aan de bel getrokken en weer een gesprek met de hoofdbehandelaar gevraagd (zit al wel weer 2 weken op antwoord te wachten) omdat het nu gewoon niet opschiet. De angsten worden weer erger, zijn dwangmatige handelingen en gedachtes worden steeds erger en deze mama trekt het steeds minder.

Maar omdat het van me afschrijven toch ook wel therapeutisch werkt, ga ik proberen om volgende week als Merlijn weer naar school is, ik weer verder wil met ons verhaal!

Wordt snel vervolgd dus! 💋