8 jaar geleden
Soms word het allemaal teveel..
Als fulltime moeder ben ik druk met het huishouden, het tevreden houden van de kinderen & partner. Maar soms word het ook allemaal teveel..
Ik weet dat vele mensen deze blog zullen lezen, maar ik ervaar het bloggen als een uitlaat klep, dus dat gebruik ik nu ook.
Zoals sommige weten ben ik sinds ik hier ben komen wonen ( al 2 jaar alweer), druk op zoek naar een baan.
Volle bak solliciteren, maar helaas valt het niet mee.. Paar sprankjes hoop betreft uitnodigen en gesprekken, en uiteindelijk het standaard zinnetje; "We hebben iemand gevonden die beter in het profiel past". of "We hebben iemand gekozen met meer ervaring."
Geloof me, op een gegeven moment zakt de moed in me schoenen..
Ik ben enorm positief in gesteld en denk dan; Dan is dat niet voor mij weggelegd, dan komt er iets mooiers of beters op me pad. Maar die positiviteit valt nu inmiddels wel weg. Telkens weer die teleurstelling, alsof je niet goed genoeg bent. Al is het voor schoonmaakwerk of in een winkel. Ik solliciteer overal op, want wil echt dolgraag werk! Vooral dat ik dan me eigen inkomen weer heb, en onafhankelijk word van me vriend, want dat vreet aan me.. Heel verschrikkelijk!
Maar vooral omdat ik het huis uit MOET! Ik ben nu fulltime moeder van 2 kinderen, een jongetje Lucas van 3 jaar en een meisje Lana van 2 jaar. En dat valt me ontzettend zwaar!!! Ik voel me alleen nog maar moeder en huisvrouw.
Van die spontane, vrolijke meid van vroeger is gewoon niks meer van over.
Ik ben echt oprecht dolgelukkig met mijn kinderen, laat dat voorop staan!!!
Maar ik ben mezelf verloren, ik ben op!!!
Dag in, dag uit.. Het huishouden, wat überhaubt geen zin heeft om te doen, want zodra je je omgedraaid hebt is het weer een grote bende... Hoe doen de kinderen dat toch zo snel?!! Mijn wereldje is zo klein geworden en ik ben nog maar 26 jaar, wil zoveel meer dan alleen maar huisvrouw en moeder zijn. Mijn vriend werkt nog net geen 7 dagen per week, en ben zo jaloers op het feit dat hij zijn eigen ding kan doen wat hij leuk vind. Het huis uit kan en mag!! Ik wil ook echt geen fulltime baan, zoek iets parttime, maar wel dat ik even uit huis kan. Gewoon Anke kan zijn, en niet de moeder of vriendin van..
Ik ben blij als alles netjes is opgeruimd en gepoetst, alleen krijg ik daar gewoon geen kans voor en dat is vermoeiend!! De kinderen zitten nu beide op een leeftijd dat ze elkaar uitdagen en opjutten. Wat de een zegt of doet, doet de ander nu ook. Als je iets zegt wat niet mag, lachen ze je in gezicht uit. Uiteraard gaan ze dan in de hoek, maar 5 minuten erna doen ze het gewoon weer opnieuw. ZUCHT.
Ik vind dit een enorm vermoeiende periode, want luisteren ho maar..
Plus het feit dat het nu herfst is, en winter binnenkort word, gaat mijn gezondheid hard achteruit. Ik heb een nierziekte en geen immuunsysteem. Dus het feit dat me dochtertje verkouden is, word het bij mij ook weer feest (keelontsteking, nierbekkenontsteking, bloedplassen en die eeuwige vermoeidheid). Dus dan kan ik al wat minder hebben..
De kinderen vragen constant aandacht, ook al ben ik de gehele ochtend naar een speeltuin of iets dergelijks geweest, 's middags vermaken ze zichzelf niet meer.
Nu ik dit zo terug lees, word het wel een enorme klaag blog en dat wil ik eigenlijk niet..
Ik wil gewoon wat meer "ME-TIME"!! Dat heb ik nodig om goed te kunnen blijven functioneren als moeder en vriendin zijnde.
Ik balanceer nu op het randje van de greppel en ben bang dat ik mezelf tegen me kop stoot als het zo langer door gaat.
Veranderingen moeten er dus komen!! Nu alleen nog afvragen hoe....
Anke024
Hoi Tamara, Inderdaad alweer lang geleden! Eigenlijk gaat het wel goed, al is er weer veel gebeurd, maar bij wie niet? Afgelopen maart te horen gekregen dat me vader ongeneeslijk ziek is en 3 maanden later (1juli) is hij overleden. Ook ben ik zwanger van ons 3e kindje en sta sinds vorige week onder controle in het ziekenhuis omdat de kleine niet goed blijkt te groeien. Dus dat is even wat minder. Maaaaar.. Ik heb leuke contacten nu, ik heb werk (nu dan ziektewet en verlof). Tijd voor mezelf probeer ik te maken, zit in ieder geval stuk lekkerder in me vel dan toen! Hoe gaat het met jou? Omdat je aangeeft dat het herkenbaar is?
Anoniem
Heel lang geleden geschreven zie ik, maar heel herkenbaar. Daarna niets meer gepost dus ik vroeg me af ohoe het nu gaat en of je al een baan of andere uitdaging hebt gevonden.
carinavdv
Hoi Anke, respect dat je al zolang thuismoeder bent. Ik doe het je niet na, ik werk 4 dagen maar mis het me time soms ook. Gelukkig is mijn man daar erg begripvol in en laat mij er ook vrij is. Als het even kan dan neem ik het er ook van. Ik ben net weer een week aan het werk na 5 maand verlof 16 week zwangerschapsverlof en 7 week vakantie er achter aan en moet zeggen dat valt me best zwaar het weer aan het werk zijn. Tis heerlijk om even niet mama te hoeven zijn maar had mijn thuis blijf ritme er best lekker in zitten. Van het werk uit hebben we om de 2 maand een borrel. Omdat manlief de auto dan thuis moet hebben, om de kids van de opvang te halen heb ik mij een stadsfiets gekocht en op m'n werk geplaatst. Heerlijk vooruitzicht, gelukkig hebben we een babyfoon met app kan ik me kleine ventje altijd zien als die ligt te slapen. Zie dat je fotograferen leuk vind, misschien kun je daar iets mee doen. Kunt je altijd je eigen tijd indelen, doe je iets wat je leuk vind en je kunt er best wat mee verdienen. Liefs, Carina
Cheyenne999
Ook hier is het heel herkenbaar. Ik werk me dan ook helemaal suf in de huishouding daarbij een puberpeuterje van een jaar. En een vriend die ik happy houden moet. Waarvoor het soms allemaal nog niet goed is. En loop mezelf totaal voorbij van de persoon die ik ooit was is ook niks over. En ik moet het allemaal maar positief blijven bekijken. Uhm ja sure