Soms, heel soms, zou ik willen dat ik mijn controle los kan laten.

Soms, heel soms, zou ik willen dat ik mijn controle los kan laten. De keuzes die ik wil maken, de acties die ik uitvoer, de beslissingen die ik maak. Soms voel ik mezelf er zo naar over. Altijd slaat mijn hoofd weer op hol. Het enige wat ik dan kan denken is: "wie heb ik nu weer beledigd met mijn keuze". "wat vinden andere van deze keuze". "ben ik nu wel goed genoeg als persoon of als moeder." Zoveel oordelen en eerlijk nooit is het goed. Ik ben namelijk een persoon die het liefste voor iedereen klaar staat en dus nooit nee zal zeggen. Maar nu ik steeds meer mijn grenzen aan probeer te geven..merk ik ook dat er twee soorten mensen zijn: type 1 " ik snap het, you go girl" & type 2 " schijt aan jou grens, ik ga er toch overheen." 

Ik werd zo gek van mezelf en van alle gedachten die elke keer door mijn hoofd gingen, dat ik hulp heb gezocht. Hulp om mijn shit van vroeger (mijn jeugd) een plekje te kunnen geven, maar ook om gewoon soms mijn "gal" te kunnen spugen zonder dat iemand daar een mening over heeft. Want laten we eerlijk zijn? tegenwoordig heeft iedereen een mening. Is het niet over wat je draagt..dan wel over de manier van opvoeden. Maar ook voor handvaten, want doe ik het wel goed als moeder? hebben mijn meisjes alles wat ze nodig hebben? Hoe ga ik om met de "triggers" om mij heen. Iedereen is wel is onzeker, of kritisch op zichzelf. Nu kom ik er vooral achter dat ik heel hard voor mezelf ben. 

 Maar het meeste waar ik mee struggle is toch wel dat ik één "controle freak" ben. Ik vind het moeilijk om de meisjes uit handen te geven of door iemand dan ik zelf aan te laten kleden. Jeroen krijgt weinig de kans om er tussen te komen..want als hij het wilt doen, doe ik het zelf al of wijs ik hem af. Ik sla door in schoonmaken, en wil alles "perfect" doen. Zo vermoeiend..

ik schaam mezelf hier heel erg voor, dit is ook de reden dat ik uiteindelijk hulp heb ingeroepen van een psycholoog. Niet omdat ik "gek" wordt of ben. Maar om handvaten te krijgen, af te rekenen met mijn verleden die "triggers" kunnen veroorzaken waarom ik ook daadwerkelijk mijn "controle" gedrag weer toepas. Ik weet van mezelf waar aan ik moet werken, en ben ook vast besloten dit goed af te ronden  voor mijn kindjes. Maar soms ben ik ook zo bang voor wat iedereen denkt of vind. en i know...ik moet dit loslaten. maar er zijn zoveel meer dingen waaraan ik moet gaan werken. 

ik ben namelijk ook echt een kei is mensen scannen, door het traumatische wat ik heb mee gemaakt vind het erg belangrijk dat ik mensen kan doorgronden en dus lezen .zijn mensen gesloten dan haak ik vaak al af omdat ik niet goed kan zien wat ik dan aan ze heb. en dan komt het stukje weer "vertrouwen op mijn eigen gevoel." Soms zou het heerlijk zijn om dit uit te kunnen zetten. Maar eerlijk mijn voelsprieten staan altijd op aan. dit komt door een stalking van 12 jaar. altijd moest ik "aan" staan, want wat als gevaar dreigde.

nu moet ik ga leren dat niet in alles gevaar zit, en zal ik los moeten laten wat er geweest is.