"Slecht nieuws, de kanker is terug"

Nooit gedacht en vooral gehoopt deze blog te moeten gaan schrijven. Maar pfff waar moet je beginnen? Zo staat ineens weer je wereld op z'n kop! Vandaag de scan en bloedprikken van johan, kunnen we eindelijk een beetje af gaan sluiten (voor het idee) want de controles gaan gewoon door maar die belangrijke 2 jaar waar aan het begin al over gepraat werd, die 2 jaar die moet je doorstaan. Dan ziet het er rooskleurig uit hoor! Werd ons meerdere keren meegedeeld! Dus daar gingen we voor eerst die belangrijke 2 jaar maar eens overwinnen en daarna gaan we weer verder natuurlijk.

Dus van de week officieel de datum al 2 jaar verder, maar vandaag voor ons dus een belangrijke scan, want hierna zou de kans op uitzaaiingen zo erg dalen! De taart al besteld want is dat geen feestje waard? 2 jaar verder gewoon! Volgens de oncoloog konden we erop vertrouwen, het komt niet meer terug! Ondanks johans erge rugpijn (al 4 maanden), ook dit zou niks met kanker te maken moeten hebben, meerdere fysios bezocht zonder resultaat.

Volgende week zouden we de officiële uitslag bij de oncoloog horen van de scan en bloed van vandaag.

Zelf uiteraard gelijk al inloggen in het medisch dossier (dit doe ik altijd al ook bij kyano) en dan bij het bloed zien we het al, de tumormakers verhoogd, ze staan in het rood! Deze gaan natuurlijk alleen maar omhoog bij kanker die actief is, we weten al genoeg.

Wachten we op de scan? Of bellen we even naar onze oncoloog, we mogen altijd bellen kregen we te horen, bij twijfel, angst of pijn, bij vragen, dat hebben we nog nooit gedaan dus we vinden dat we nu best eens mogen bellen, we kregen te horen dat onze eigen oncoloog op vakantie is, dus er zou een andere oncoloog terug bellen. Na een paar uur wachten nog maar een x bellen, "ja meneer we gaan gaan erachteraan."

Inmiddels staat de scan ook online, m'n ogen vallen gelijk op fors vergrote lymfen!

Neeeee, dit kan gewoon niet waar zijn, diep vanbinnen weet je dat het kan maar toch...

Half 5 sluit de poli, dus iets ervoor weer bellen, inmiddels is de vrouw aan de telefoon best geïrriteerd, "meneer als u geen spoed bent bellen we u niet terug helaas " "euh" zegt m'n man "voor jullie mischien geen spoed, voor mij wel, m'n bloed is niet goed de scan is niet goed ik wil wat horen van een oncoloog, wat betekend dit voor mij"

Gelukkig daarna heel snel een lieve oncoloog aan de telefoon, "ja meneer sorry 1 en 1 is 2 u heeft het zelf al gezien, ik ben al aan het bellen met het AVL, maar kom er niet echt doorheen, morgen zorg ik dat alles geregeld is hoor", we vragen nog wat dingen hoe het eruit gaat zien de komende tijd, "sorry meneer ik mag niet teveel vertellen maat onderschat het niet, u zal de zwaarste pakket chemo krijgen, het zwaarste traject".

"Bereid u maar voor het is echt niet niks".

De kanker is gewoon terug! Uitgezaaid 🥺

Weer je kinderen vertellen dat hun papa kanker heeft! Dikke tranen bij beide kids vanmiddag, weer hun leventje overhoop! Wat gun ik jullie zo een onbezorgde tijd. Maar helaas...

Gelukkig wel doorverwezen worden naar een ander ziekenhuis gespecialiseerd in kanker (antonie van leeuwenhoek) nog een ziekenhuis in weer een andere stad erbij! Hopelijk horen we morgen al meer, maar het zal niet lang duren voor je het traject in gaat!! Lieve Johan en allerliefste papa wij zijn er voor jou! Wederom gaan wij dit samen als gezin aan, want wat hebben we al allemaal overwonnen? De zorgen blijven zich opstapelen. Maar hoeveel kan een mens nog aan?