Single moeder - Daten, wat wil ik nu eigenlijk?

.

Momenteel ben ik nogal een verwarrende single vrouw, single moeder. Wat wil ik nu eigenlijk? De mannen die ik momenteel, wonder boven wonder, om me heen heb verzameld snappen er volgens mij ook niks meer van. Logisch. Ik ben nu precies een jaar single en mijn mood gaat van 'all in' naar 'nooit meer' en terug, dit valt ook niet meer te snappen.

Bridget Jones herself

Er zijn avonden waarop er geen land met me te bezeilen valt. Ik voel me zielig, verdrietig, huil me een slag in de rondte en ben helemaal overtuigd dat ik nooit meer iemand ga vinden. Ik pas helemaal in Bridget Jones' Diary inclusief het ALLLLLL BYYYYY MYSELLFFFFF momentje (you know right?). Mocht er op zo'n avond een appje binnenkomen van iemand, wordt deze persoon direct afgesnauwd. Geen man en geen polonaise aan m'n lijf voor nu. Onder een dekentje, kat op schoot, Netflix aan en chocola naast me. Of chips, ook goed.

I got this!

De volgende dag komen er wat leuke appjes binnen, waar ik wel erg enthousiast op inga. Ik heb een outfit aan waarin ik er best mag zijn, al zeg ik het zelf. Ik klets met gezellige (en gelijkgestemde) collega's op het werk en ik kan de wereld weer aan. Laat maar komen die aandacht dus ik app iedereen terug én stuur zelf ook nog wat extra appjes. Ik voel me gewild, sexy en huppel nog niet over straat en door kantoor. Aandacht aandacht, kom maar door. Vriendinnen moedigen me aan, you go girl! Hoezo moet ik het bij één persoon houden? Die mannen doen dat toch ook niet? 

Laat maar zitten

Bovenstaande fase gaat met 24 uur ook weer voorbij. Dit zit niet in me, hoe moet ik al deze contacten bijhouden? Bovendien wil iedereen nu ook met me afspreken komend weekend en dat is nu eigenlijk helemaal mijn bedoeling niet meer. Afkappen die handel. Er zit ook geen 'wauw'-effect voor me tussen dus waarom zou ik er energie insteken?

Ik ben nog helende van mijn laatste relatie, dus ik moet zeker geen nieuwe ingewikkelde dingen starten. Eerst moet ik aan mezelf werken, inner healing, podcasts, zelfhulpboeken, chocola en zielige films, dat soort fratsen. Ik heb genoeg aan m'n kleine meisje en mezelf dus.. GA WEG allemaal! 

Geen label

Niet veel later ben ik toch overtuigd tot weer een date met iemand die ik al veel langer zie. We hebben een superleuke avond samen en enthousiast vertel ik dit de volgende dag aan mijn vriendinnen. Die zich vervolgens hardop afvragen wat dat toch is tussen ons, dat contact wat al langer dan een half jaar gaande is. Ik blijf volhouden dat we het gewoon leuk hebben. Niks meer, niks minder. En zo is het kringetje weer rond en verval ik de volgende avond weer in mijn Bridget Jones imitatie: want ik ga toch nooit meer iemand vinden die écht voor me gaat?! 

Wat te doen?

Inmiddels heb ik me erbij neergelegd dat dit het gewoon even is. Dat die pieken en dalen er gewoon 'mogen zijn' (ugh, hekel aan die verwoording) en het helemaal prima is. Dus die rollercoasters; die accepteer ik ook maar gewoon. En die man die deze moodswings overleeft en over een tijdje nog steeds bij me wil zijn, dat is er wellicht dan wel één om te houden..