8 jaar geleden
schoonouders/ouders?
Ik ben zelf nederlands maar mijn man komt uit een ander land is zelf al heel lang hier en zo nederlands als kaas maar toch......
Ik merk hier weldegelijk de verschillen tussen onze culturen soms zijn ze groot en kan ik er niks van begrijpen en andersom snapt hij mij ook niet maar vaak zijn ze klein en soms leer je ook wat van elkaars cultuur.
waar ik toch duidelijk verschil in zie zijn mijn ouders en zijn ouders ik ben zelf heel spontaan en vrolijk ( al zeg ik het zelf) en ik pas me makkelijk zolang ik er zelf maar achter sta.maar als ik zie hoe zijn ouders omgaan met onze kinderen en mij verwarmt mijn het hart ik heb me altijd welkom gevoelt en ze staan altijd voor mij klaar, we juichen lachen en supporten de kinderen met alles wat ze doen ( zelfs als ze een scheet laten bij wijze van spreken) en dan kijk ik naar mijn ouders ( waarvan ik heel veel hou) en die zijn toch een stuk afstandelijker en gereserveerder ( moeite met willen oppassen, de kinderen mogen weinig ) en dat valt me soms heel zwaar moet ik zeggen. ook als ik het zwaar of moeilijk heb zullen ze niet uit zichzelf actie ondernemen terwijl ik zie dat mijn schoonouders dit wel doen en dan voel ik me meer aangesloten bij mijn man zijn familie dan mijn eigen en dit doet me echt pijn om te zeggen ik zou ook willen dat ze zo betrokken en zorgzaam zijn.
ik heb wel eens geprobeerd om er iets van te zeggen maar ja het komt er op neer dat ze zelf ook alles alleen hebben moeten doen en je hebt zelf voor kinderen gekozen! en natuurlijk hou ik van ze maar dit steekt enorm vooral omdat het mijn ouders zijn en ze zo nuchter en kalm overkomen.
soms voel ik me slecht dat ik zo denk over mijn eigen familie want ik wil ze natuurlijk niet afvallen en ik probeer het maar te accepteren en soms lukt dit beter dan andere keren. is er iemand die zich herkent in deze kwestie of ben ik toch alleen met mijn gedachtes en gevoelens?
Anoniem
Mijn man komt ook uit een ander land en daar is het de gewoonte dat je als kraamvrouw de eerste 40 dagen zo ongeveer alles uit handen wordt genomen door je moeder of schoonmoeder. Toen mijn eerste kindje pas 3 weken oud was stond schoonmoeder op de stoep en is 4 hele lange weken bij ons gebleven. Ik vond het heel erg moeilijk om de zorg voor mijb kindje te moeten delen. En dat er constant iemand om je heen hangt en verschrikt kijkt bij iedere handeling die net niet helemaal goed gaat-ben een nieuwe moeder dus moet het nog keten, volgende keer gaat het beter-. En als je kindje maar een beetje te lang huilt haar meteen over wil nemen. Nee liever niet, daar ben ik te onafhankelijk voor.. Doe mij dan maar mijn nuchtere Hollandse ouders, ze zijn ook super trots op hun eerste kleinkind. Ze houden zich er een beetje buiten en respecteren ons nieuwe gezinnetje, maar zijn er voor me wanneer ik er om vraag.