5 jaar geleden
SCHOOLREISJE - zwaaien tot je een ons weeg en een heel leeg huis
door Barbara den Hollander - oprichter van dé webshop voor biologische babyvoeding
Het schooljaar is alweer even begonnen en dat betekent dat het weer tijd is voor schoolreisjes! Dit jaar gingen mijn kids precies tegelijk, en dat betekende een leeg huis. Kwam dat even goed uit. Natuurlijk hou ik zielsveel van die moppies en is het heerlijk om ze om me heen te hebben, maar een paar dagen vrij is zeker geen overbodige luxe. Mijn man en ik verheugde ons al op uitslapen (dat kan met een eigen zaak), bankhangen, spontane etentjes buiten de deur en een heerlijk opgeruimd huis.
een stel overspannen ruitenwissers
Woensdagochtend was het zover, ze vertrokken tegelijkertijd, dus het was nog even een logistieke uitdaging om onszelf tussen de twee bussen te manouvreren zodat we beide kinderen een evenredige hoeveelheid aandacht konden geven. Toen de afscheidstraantjes bij de ene net gedroogd waren, begon de ander hartverscheurend te huilen. Toch nog even de bus uit dan maar voor een laatste knuffel. Hup snel weer naar binnen want het moment van vertrek was aangebroken. Heen en weer rennend tussen de bussen wisselden mijn man en ik elkaar af: nog even zwaaien naar de jongste en toch nog even een snelle luchtkus naar de oudste. Tergend langzaam kwamen de bussen in beweging en toeterden luid bij wijze van afscheid. De horde ouders stond inmiddels als een stel overspannen ruitenwissers te zwaaien tot de bussen langzaam uit het zicht verdwenen. Hier en daar zag ik moeders een traantje wegpinken en vaders luid zuchten. Zo'n eerste schoolkamp is niet alleen voor de kinderen even wennen.
mm...toch wel een beetje heel stil zo
Eenmaal thuis bekroop mij na zo'n 45 minuten al een gevoel van alleenigheid. Jeetje wat was het stil in huis en ook al had ik bergen werk te doen, ik begon me raar genoeg te vervelen. Aan het eind van de middag begon ik al enigszins te wennen aan de rust om me heen. Wauw, wat kreeg ik een hoop werk gedaan en wat heerlijk dat ik me even niet bezig hoefde te houden met ruzies sussen, voederen en achter iedereens kont opruimen. 's Avonds besloten we een hapje te gaan eten bij een pizzeria in de buurt.
Donderdag vloog voorbij. Vooral veel gewerkt en me verbaasd over hoe opgeruimd het huis bleef. Dat ik zelf niet had gekookt droeg hier ook toe bij. Haha! Donderdagavond ook weer lekker buiten de deur gegeten. Geen gedoe met oppas en op tijd thuis zijn. Heerlijk!
nou moe, waar zijn ze nou?
Vrijdag kwamen de kinderen weer thuis. Ze zouden rond twee uur thuiskomen, maar ik betrapte me erop dat ik vanaf een uur of twaalf al onrustig werd en mezelf moest bedwingen om niet naar de aankomstplek te gaan om ze daar te gaan zitten opwachten. Ik begon ze nu toch wel erg te missen. Toen het eindelijk tijd was om ze op te halen en de bus aan kwam rijden, zaten de kinderen verbazingwekkend genoeg niet in de bus. Alle stoelen waren leeg! Gelukkig sprongen de kinderen na enkele seconden alweer te voorschijn, tot grote opluchting van de ouders en en tot grote hilariteit van de kinderen. Zou er ooit een bus kinderen van schoolreis zijn terug gekomen zonder dat de kinderen zich voor de ouders hebben verstopt? :)
