1 jaar geleden
'Schat...Ik moet je wat vertellen..'
En toen weer naar huis.. Wat een verwarring, zwanger..dat was duidelijk, spiraal, dat was nog een twijfel. 2 dagen later kon ik terecht bij de gynaecoloog in het ziekenhuis.
Dus eerst nog even de hobbel nemen om het vriendlief te gaan vertellen. Hoe?! Hoe ga je dit vertellen? 'Schat, ik heb/had een spiraal , maar we krijgen toch een kindje samen?'
Ik zou die avond weg moeten voor werk, en meteen weg moeten zodra hij thuis was voor de jongens. Soort 'hoi, doei' verhaal.
Maar het werd 'hoi' en ik ging niet weg. Hij was verbaasd.. dus heb hem maar gezegd dat ik niet meer wegging die avond, en hij beter even kon gaan zitten.. hij was meteen bang dat er wat was met 1 van de kids, of de exen ofzo, dat er gedoe was. Dus viel ik met de deur in huis..
'Er is iets wat ik moet zeggen, en dat heeft te maken met ons... ik ben vanmiddag bij de verloskundige geweest' liet hem tegelijkertijd de test zien en de foto's van die middag.
Eerst snapte hij het niet, tot ik het huilend uitsprak... dat ik zwanger was.
Heel even stil... snapte niet hoe dan, en zei dat er wel wat aan gedaan kon worden.. maar snapte ook meteen heel goed dat dat, na het verlies van mijn dochter, eigenlijk geen optie was.
Dus hij schakelde, heel snel! Sneller dan ikzelf eigenlijk.
'Oké, dan moeten we gaan bedenken waar het gaat slapen, andere auto etc etc..'
Waar ik bang was dat hij heel hard weg zou rennen voor deze situatie, pakte hij het eigenlijk beter op dan ik had verwacht, beter dan ikzelf!