samenloop van omstandigheden

in oktober vorig jaar ben ik in de auto aangereden van achter.  De schade aan de auto viel reuze mee, maar de schade aan mijn nek en rug niet helaas. na een week nog steeds flink spierpijn te hebben, ben ik naar de huisarts gegaan, wat bleek; een whiplash.. 

meteen ben ik gestart bij de fysio. zij raadde me af om te gaan werken doordat overbelasting van mijn spieren alleen maar verergering zou opleveren van mijn klachten. Maar gedreven als ik als wijkverpleegkundige was, ik ben stug door blijven werken met mijn klachten.  110% van mijn energie gebruikte ik op mijn werk, 's avonds thuis, voelde ik me net een dood vogeltje dat verschrikkelijk moe was met barstende hoofdpijn,rugpijn en nekpijn.. en dan moest ik nog koken, spelen met de kindjes, kindjes naar bed etc etc.. 

de ergste klacht die ik had opgelopen was wel mijn verschrikkelijke hoofdpijn! op goede dagen had ik er pas in de middag last van,op slechte dagen stond ik er al mee op. elke dag hoofdpijn!! 

halverwege december werd ik op gesprek gevraagd op mijn werk, samen met een andere collega. we zouden waarschijnlijk de HBO opleiding mogen gaan doen,dachten we......

Niets is minder waar, we kregen op dat moment te horen dat er niet genoeg geld was en dat onze contracten niet verlengd werden.. dat betekende dus voor mij per 31 dec. geen werk meer...... op dat moment gingen de sluizen open. ik huilde en huilde en ging naar huis. ( zo herken ik mezelf niet eens)

ik sliep niet meer, lag te piekeren, want hoe moest ik een baan vinden als ik lichamelijk werk niet aankon? hoe moesten we rondkomen? waarom kan ik niet slapen? wat eten we morgen? het piekeren werd steeds erger...   En als ik sliep, droomde ik. hele drukke dromen.. en mijn whiplash klachten namen alleen maar toe, want spanningen en spierklachten gaan niet samen.

na anderhalve week rondgelopen te hebben als een zombie ( en als verpleegkundige echt al wel wetende wat er aan de hand was) ben ik naar de huisarts gegaan. het verlossende woord kwam er uit: Je hebt een BURN-OUT en het beste is nu om rust te nemen en weer jezelf te worden.. leuke dingen doen, ontspannen.. Gelukkig kreeg ik ook iets om te slapen en mijn spieren te ontspannen mee..

ik heb die dag nog gewerkt, om me de maandag erop ziek te melden. ik vond het verschrikkelijk! alsof ik stond te liegen en mezelf als een idioot moest verdedigen.. de volgende dag kreeg ik bericht van mijn werk dat ik bij de bedrijfsarts moest verschijnen. ook dat leverde weer extra spanning en piekermomenten op. dus van ontspannen kwam helemaal niks.

i.o.m de bedrijfsarts is besloten dat ik ziek uit dienst zou gaan. zou dan nu eindelijk die rust in mijn hoofd komen dacht ik nog?!

nee hoor, hoe meer ik aan rust denk, hoe drukker het lijkt te worden. ik kreeg weer veel paniekaanvallen ( deze had ik met medicatie onder controle) en ben snel geïrriteerd. vooral naar mijn meisjes van 1,5 en bijna 4 heb ik een kort lontje. op de dagen als ik de kindjes thuis heb, ben ik gesloopt. 

de huisarts heeft me verwezen naar de POH GGZ,dat is een psychiatrisch verpleegkundige waarmee ik kan praten,gewoon waar ik allemaal aan denk.

Tijdens mijn 2e afspraak, hier zat een maand tussen, voelde ik me nog niks beter. als ik 'leuke dingen'doe met mijn gezin of zelf, kost me dat veel energie en daar moet ik dan gewoon de dag erna van bijkomen. zowel van de drukte in mijn hoofd en vermoeidheid, als van de pijn in mijn rug en nek..

ik hoor vooral om me heen; het heeft tijd nodig, maar hoelang? hoeveel tijd?