Rust, ruimte en richting

Ik merk dat, sinds ik moeder ben, ik het lastig vind om balans te vinden in de chaos/storm van nieuwsgierigheid en ambities die ik voel. Dat 'onrustige' gedreven gevoel heb ik altijd al gehad en heeft mij 3 diploma's en een bak met ervaring verder gebracht.

Alleen besef ik heel goed dat ik keuzes moet maken en niet meer datzelfde onrustige gevoel wil voeden zoals ik dat voorheen altijd deed, omdat ik nu moeder ben, ik 3 dagen per week werk en ik het belangrijk vind dat ik, naast moeder en werk, ook nog een zus, kind, vriendin etc. ben.

Mijn conclusie? langzamerhand rust vinden in het idee dat nieuwsgierigheid niet altijd vervuld moet worden en dat moeder zijn ook een focus mag zijn (en gezien mag worden als ambitie). Tevreden zijn waar ik nu sta en bewust zijn van mijn krachten mag je ook toelaten.

Hoe vind je rust in de ratrace? Ervaar je ruimte om kwetsbaar te zijn? Wat helpt jou om richting/focus te houden?

3 woorden die een collega een paar dagen geleden noemde en die mij op een bijzondere manier raakte en waarin ik voor mijzelf bovenstaande vragen heb geformuleerd: Rust, ruimte en richting.

Rust vinden is op het moment een uitdaging, maar door bewust te zijn van mijn eigen gedrag, kan ik zeggen dat ik op de goede weg ben en dat ik het accepteer dat je jezelf af en toe onrustig mag voelen, maar dat ik wel op dat moment weet hoe ik daarmee om moet gaan.

Nu zie ik mijn kwetsbaarheid als een kracht en niet meer als iets 'slechts' en durf ik mij kwetsbaar op te stellen en eerlijk te zijn naar mijzelf. Ik heb dagen en momenten dat ik mijn beste kant laat zien en ik heb dagen dat ik niet mijn beste kant laat zien. Ik kan wel zeggen dat ik beide dagen 100 procent mijzelf ben en daar gaat het uiteindelijk om.

Reflecteren helpt mij om richting te houden in de storm van gedachte/prikkels die ik voel en ervaar.

Vroeger en eigenlijk tot op de dag van vandaag zou ik zeggen dat ik streef naar perfectie, maar wat is perfectie?

En eigenlijk vind ik dat helemaal niet meer passen bij mij, omdat ik perfectie geen streefwaarde meer vind (en het eigenlijk nooit is geweest).

In mijn werk streef ik naar kwalitatief goede zorg en dat voer ik graag uit volgens de visie van positieve gezondheid en daarin stimuleer ik persoonlijk leiderschap op alle vlakken. Dat hoeft niet perfect te zijn.

Als mens sta ik voor eerlijkheid, vertrouwen en rust en hoop ik Lenthe dat ook mee te kunnen geven en hoe ik dat uiteindelijk vertaal in haar opvoeding?

Pluk de dag en tijd gaat het leren.

Ik heb vertrouwen dat ook ik mijn weg daarin ga vinden.