Rozegelakte jongensteentjes

Als ik naar de voetjes van mijn zoontje kijk, dan zie ik de voetjes van een ventje dat zich vandaag goed heeft geamuseerd. Lekker vies van het buitenspelen op z'n sandaaltjes.

Verder vind ik er niets opvallends aan.

Spijtig genoeg denkt niet iedereen daar zo over.

Vanmorgen kwam mijn schoonmoeder Memphis ophalen. Het hele gezin stond vertrekkensklaar. Ik trok de kids vanmorgen voor het eerst sinds enkele weken weer eens hun sandaaltjes aan omdat het vandaag zo'n mooi weer werd.

Net toen we allemaal de deur uit wilden gaan viel mijn schoonmoeders oog op de gelakte teennageltjes van Memphis (2,5 jaar).

Ze kreeg bijna een hartverzakking!

Nagellak voor een jongen, dat kan écht niet volgens haar. Ze zei dat ik het eraf moest halen want zó kon hij niet naar school.

Nu even het feit dat ik daar vanmorgen allesbehalve nog de tijd voor had buiten beschouwing gelaten, was ik dat dus echt niet van plan!

Ik bleef kalm en zei dat dat nergens voor nodig was, met naggellak is toch niets verkeerd?

Toen kreeg ik ook mijn man op mijn dak!

Die vindt het ook niet kunnen dat jongetjes naggellak dragen...

Memphis die een paar dagen eerder smeekte om nagellak op zijn teentjes om te zijn net als mama. Memphis die zich heel erg mooi en goed voelde met z'n gelakte nageltjes. Memphis, een ventje van 2,5 jaar oud die nog puur is en eerlijk uitkomt voor wat hij mooi vindt omdat hij nog niet werd verpest door seksistische vooroordelen barstte in tranen uit.

Hij begreep al die commotie natuurlijk niet en voelde zich oprecht verdrietig.

Ik zei dat ik moest vertrekken en dat de nagellak er niet af moest. Meer woorden wou ik er niet aan vuil maken.

Mijn man besloot met de woorden: "Als ze hem op school uitlachen en pesten is het jouw schuld!"

Mijn peutertje ging hierom verdrietig naar school, mijn hart brak!

Ik heb respect voor eenieders mening maar ik kan er niet mee om dat men anderen een mening wil opdringen.

Wat zou ik graag willen zien dat mijn kinderen zich vrij ontplooiien en onbevooroordeeld hun eigen voorkeuren ontwikkelen, dat ze opgroeien tot wie en hoe ze echt zijn.

Jammer genoeg worden ze hier al van bij hun geboorte in beknot. In onze maatschappij worden genderrollen opgedrongen en wie zich niet netjes conformeert naar de stereotypen is abnormaal.

Zelfs wat naggellak op jongensteentjes doet al magen omkeren.

Wil ik nu iedereen oproepen om zijn kinderen volledig genderneutraal op te voeden?

Nee! Maar laat ze alsjeblieft toch de vrijheid om te zijn wie ze zijn. Mijn zoon is een jongetje dat roze nagellak prachtig vindt en daar is niets mis mee.

Als hij zich mooi en blij voelt met gelakte teennageltjes dan kan ik enkel toejuichen dat hij dat ook durft te tonen.

Natuurlijk wil ik niet dat mijn kind geplaagd of uitgelachen wordt omdat hij zichzelf toont hoe hij is. Kan ik dat voorkomen? Nee! Ik mag alleen hopen dat mijn liefdevolle acceptatie van zijn persoonlijkheid hem de kracht en het zelfvertrouwen geeft om ondanks tegenkantingen zichzelf te blijven.

Hoe denken jullie hierover?