Rouw heeft meerdere vormen

Ik kreeg helaas de verdrietige vraag “ waarom rouw? Hij leeft toch gewoon “. Dat raakte mij heel diep en ik hoop dat meerdere zich wellicht kunnen vinden in het verhaal. Rouw is zo breed, maar ook tegelijkertijd het zelfde proces. De eerste keer dat er tegen mij werd gezegd dat ik in een rouw proces zat dacht ik “ hé hè eindelijk iemand die er een duidelijke stempel op geeft “ maar ook een beetje geschrokken tegelijk. Rouwen is toch iets wat je doet als er iemand overleden is? Mijn kindje leeft, okal hebben wij 2 keer op het randje van verliezen gestaan. Het begon eigenlijk al tijdens de zwangerschap, toen we te horen kregen dat er iets was met Mayson en toen nog een keer een klap toen hij een paar dagen oud was en wij te horen kregen dat hij het Charge syndroom heeft. Je hebt een beeld voor je kind, alles wat je hem wil geven in het leven. Dat viel in duigen wat gepaard ging met alle onzekerheden en verdriet.

Het niet kunnen verwerken van elke klap die je krijgt, omdat je in overlevingsstand staat en vecht voor je kindje. Wetende dat hij al het vechten moet doen.. alleen.

Nu zijn we een jaar later en ben ik voor mezelf druk bezig om alles ruimte te geven en te verwerken. Het is een lang proces waarbij ik merk dat de emoties en flashbacks mij overvallen. Ik vind het wel een nodig proces, ik had al willen genieten vanaf het begin en heb een sterk gevoel dat ik dat niet heb kunnen doen. Nu er stukje bij beetje ruimte komt wil ik extra genieten en focussen op de mooie en positieve momenten met Mayson🩵