Rij het witte busje maar voor, en voer me maar af.

Gekkenhuis!

Je hebt van die dagen, dagen waarop je je haren wel uit je hoofd wilt trekken en je kinderen achter een hele rol behang.
Vandaag was voor mij zo'n dag.
Nu moet ik heel eerlijk zeggen dat deze week de dagen sowieso al leuk beginnen.
Iedere morgen word ik gewekt met "aaaaaaahhh neeeeee niet doen! Auw. MAMA!!!!!"
Ik storm uit bed om even flink te mopperen.
Als je nog geen ochtendhumeur hebt, dan krijg je er wel één.
Helemaal gratis en voor niets.
Hup tanden poetsen dan kunnen we naar beneden.

Beneden gaat het feestje nog even door.
Eenmaal beneden is het niet veel anders.
Mijn jongste haalt er momenteel veel voldoening uit om haar grote zus te pesten.
Helemaal omdat zij zo'n softie is die toch niets terug doet.
Dus dan hoor ik weer een heleboel aaah's oeh's en auw's.
Terwijl ik brood sta te smeren voor de meiden staan er drie katten naast het aanrecht te bléren die ook mijn aandacht willen. Twee willen eten de andere naar buiten.
Eerst die beesten maar aangezien ik gestoord word van het geblér.
Als de broodjes gesmeerd zijn ga ik eerst ook even zitten, even bijkomen.
Het wassen en aankleden is een strijd van heel andere orde.
Als de 1 een rokje aanheeft wil de ander dit ook. Hetzelfde met een jurk.
"Dat shirt vind ik niet mooi" "Ik hou niet van die kleur" Of "hmm dat is niet echt mijn stijl"
Zijn zinnetjes die vaak de revue paseren. Maar mijn favoriet is: "Neehee! Dat wil ik zelluf doen!" van mijn jongste.
Mijn oudste dochter is altijd op tijd klaar. Het is de jongste die altijd roet in het eten gooit, waardoor we op het nippertje op tijd op school komen. En dat terwijl we heeeel dicht bij school wonen.
Dan sta je toch eerder op? Zou je kunnen denken. Geloof me maar dat haalt niets uit.
Been there done that!

The sound of silence.Als mijn meiden dan naar school zijn geniet ik zelf even van de rust.
Die stilte... wat kan dat fijn zijn.
Dan installeer ik mij even op de bank en zet de tv aan.
Meestal beland ie op Nat. Geo of TLC.
Mocht ik iets hebben opgenomen bekijk ik dat even in alle rust.
Daarna is het ook voor mij tijd om wat te gaan doen.
De berg was waar nooit een einde aankomt en de boodschappen.
Voordat ik het weet is het bijna 12 uur en is het tijd om mijn dames op te halen.

Maar dan heb je een dag zoals vandaag!Studiedag van school, mijn meiden zijn dus vrij.
Leuk, gezellig zul je denken. Nou dat dacht ik dus ook.
Mooi niet want mijn meiden hadden andere plannen.
Constant vliegen ze elkaar in de haren of is er ruzie om een stuk speelgoed.
De hond ligt constant te piepen omdat ie naar buiten of naar binnen wil.
1 kat zit bij de achterdeur te mauwen dat ie naar binnen wil. De ander zit richting de voordeur te bléren dat ie naar buiten wil.
Ik besluit er maar even uit te gaan.
Even uit huis en zorgen dat mijn meiden hun energie kwijt kunnen.
We gaan naar een dierenparkje waar ze even lekker kunnen spelen.
En ze zijn erg lief. Fijn! Dan is de avond tenminste rustig.
Alweer fout! Daar waar mogelijk is het nog erger!

Een normaal telefoongesprek voeren zit er niet meer in. Na het avond eten neem ik even plaats achter de pc.
Ik kijk even op facebook en check mijn mail.
Dan besluit ik even iemand te bellen.
En zoals dat gaat bij ons thuis, zodra ik iemand anders aan de lijn heb breekt hier de hel los.
Haren trekken, schreeuwen gillen enzovoort.
Als ik na 2 kinderen mopperen nog mijzelf niet kan horen denken hang ik op.
Prompt zijn mijn meiden rustig.Even later probeer ik het nog eens. En jawel.. precies hetzelfde verhaal.
"Auw, je trekt aan mijn haar"Oh je mag niet slaan!"Nee die is van mij"
"Niet doen, daar heb ik geen zin in" "Nee ik wil niet met je spelen!"
Wanneer ik aan de rand van een zenuwinzinking sta besluit ik maar weer op te hangen.
Ik vlucht naar de wc.
Maar mama's kunnen als de kinderen thuis zijn eigenlijk niet naar de wc.
Gelijk vliegt de deur open. "Mama wat doe je?"
1 kat vliegt naar boven terwijl ze dondersgoed weten dat ze daar niet mogen komen.
De andere kat vliegt erachter aan.
Terwijl ik nog op de wc zit hoor ik de katten al vechtend van de trap afdonderen.
Ik zucht...

Rij het witte busje maar voor, trek me een dwangbuis aan en voer me maar af.Als het tijd is om de kinderen klaar te maken voor het slapen gaan word ik nog even tot het uiterste gedreven.
"Nee, ik heb geen zin in opruimen." Ik wil niet naar bed"Ik doe mijn nachtjapon niet aan."
Ik tel tot 10 om mijn geduld niet volledig te verliezen.
Gelukkig doet mijn oudste wel wat er van haar gevraagd wordt.
Terwijl mijn jongste voor mij op de loop gaat omdat ze haar nachtjapon niet aan wil, staat de hond weinig subtiel tegen zijn bak te rammen omdat ie water wil.
Ik hoor weer een kat bléren die naar binnen wil en de telefoon gaat.
Ik slaak een klein kreetje en denk "Rij het witte busje maar voor, trek me mijn dwangbuis maar aan en voer me maar af!
Gelukkig slapen mijn meiden nu en is de rust weder gekeerd.
Maar morgen, morgen dan begint alles weer opnieuw! En toch, toch zou ik met niemand willen ruilen....