7 jaar geleden
Rest-placenta verwijderen
Het prikken van het HCG hormoon is begonnen. En drie weken later na de bevalling word ik nog gecurreteerd ivm restplacenta
Zondag 28 mei 2017
Vandaag ben ik precies twee weken geleden thuisgekomen vanuit het ziekenhuis en Fayèn dus ook. En hoe bijzonder is het wat wij vanmiddag zagen in onze tuin. Op een dooie plant en voornamelijk geen plant in de tuin. Een echt mini vlindertje, ons vlindertje Fayèn. Wat vond ik het mooi om te zien, maar wat vond ik het ook zwaar. Ze is bij ons en zelfs Shania was er stil van. Zo bijzonder. Nog nooit zo’n klein vlindertje gezien.
Maandag 29 mei 2017
Vandaag belde het UMC over de uitslag van het HCG hormoon na de eerste keer prikken. Helaas hadden hun alleen hun eigen resultaten en nog niet de resultaten van Nijmegen ivm Hemelvaartsdag. Er zou nu 4900 HCG in mijn bloed zitten, maar ze hebben geen idee of dit een normale waarde is voor nu. Hopelijk horen wij vrijdag hier dus meer over.
Vrijdag 2 juni 2017
Vanochtend eerst bloed geprikt in het UMC. Shania ging mee. Hopen dat zij nu ziet dat bloed prikken niet erg hoeft te zijn. Ze keek met grote ogen toen ik geprikt werd. Ik legde de prikster uit waarom ik Shania had meegenomen. Ze snapte het. En Shania mocht ook een sticker uitzoeken. Shania was toen wij wegliepen nog helemaal in trans. Maar ze zei wel, mama niet huilen. Dus wie weet brengt het iets goeds.
’s Middags werd ik gebeld door de arts van het UMC. De uitslagen had ze van het HCG hormoon. De uitslag wat ze zelf hadden van het UMC was 850 HCG. Dus dat is een stuk minder dan de vorige keer. Het daalt dus. Yes dat is een goed teken. Maar ik wou nog niet te enthousiast reageren. Nijmegen had ook een uitslag en dat was 150 HCG. Normaal voor nu dit ziektebeeld. Oke fijn. Volgende week weer prikken.
Zondag 4 juni 2017
Vandaag merkte ik dat het vloeien later op de dag een stuk meer werd. Hierbij zaten ook wat grotere stolsels. Even in de gaten houden dus.
Maandag 5 juni 2017
Vandaag was het ook weer dat ik meer vloeide dan de dagen hiervoor. Toen leek het juist af te nemen. Ik zag het nog even aan. Ik moet tenslotte morgen toch op nacontrole. Vanmiddag werd het nog een stuk meer met flinke stolsels en daarnaast werd ik onwijs duizelig. Zelfs toen ik zat moest ik mijzelf vasthouden om niet om te vallen. Op aandringen van Jaco toch maar gebeld naar het ziekenhuis.
De verpleegster aan de lijn van het WKZ vroeg of ze een ambulance moesten sturen. Nee het lukt wel om te komen. Ik moest voor de zekerheid een tas inpakken zodat ik eventueel kon blijven. Shania ging naar mijn schoonouders en wij vertelden haar dat wij niet wisten of ze vanavond thuis ging slapen of bij opa en oma.
Toen wij aankwamen in het WKZ mochten we naar de afdeling verloskunde. Het was tweede pinksterdag, dus de poli’s waren niet open. Mijn bloeddruk werd gemeten en die was oke. Er kwam een verloskundige die mij ging onderzoeken. Ze maakte een inwendige echo. Het apparaat werkte niet helemaal mee, hij wou geen printjes maken. Wel dacht ze echt nog een restje placenta te zien. En dat mijn baarmoeder onrustig was. Ze ging ook met de vingers voelen. Ze voelde dat de baarmoedermond nog wat open stond, zo’n 1 cm. Dat was ook wel een teken dat er waarschijnlijk een stukje placenta nog zit. Ze zag inderdaad dat ik nog flink vloeide en dat dit helderrood was en grote stolsels bij zaten. De temperatuur werd opgenomen 37,1 graden dus dat was wel oké. Het was druk op de afdeling en terwijl de verloskundige de gynaecoloog belde rende ze weg voor een spoedgeval. Er werd bloed geprikt, want waarschijnlijk zou ik wel gecuretteerd worden.
De gynaecoloog en arts in opleiding kwamen langs. Die wouden ook even een inwendige echo maken. Die leken inderdaad ook nog een restplacenta te zien, maar dit was lastig te zien omdat het helemaal achterin lag. Ze zagen ook dat mijn eierstokken nog flink vergroot waren en vonden dat hier veel blaasvorming in zat. Dit zou erop kunnen wijzen dat het HCG hormoon toch aan het stijgen is. Nou dat zou er ook wel bij kunnen. De artsen vonden dat ik zeker nu wel gecuretteerd moest gaan worden, de klachten en wat ze zien op de echo was voor hun wel genoeg. Hoe laat we naar de O.K. gingen hing af van de anesthesist i.v.m. de laatste keer eten.
Er werd weer bloed geprikt, dit keer voor het HCG hormoon. Er werd een infuus aangesloten en de antibiotica werd klaar gehangen.
Om 19.30 uur was het dan zover, ik mocht naar de OK. Ik had niet eens echt de zenuwen ervoor. Vanaf week 1 zei ik al dat er nog een stukje placenta zat en nu eindelijk werd het dan verwijderd. De operatie ging goed en er was inderdaad een vrij groot stuk nog verwijderd. Deze wordt ook weer met spoed opgestuurd om te laten onderzoeken. Nadat ik op de uitslaapkamer was bijgekomen werd ik naar de afdeling zwangere gebracht op kamer 1. Na het douchen kwam de arts langs. De operatie was goed gegaan. Ook was de uitslag van het HCG hormoon bekend. Dit was nu 500 dus daalde nog steeds. Gelukkig wat een opluchting. Besloten werd dat ik nog een nachtje zou blijven, want het was al heel erg laat. Ook stortte ik in. De rollercoaster ging maar door en keer op keer komt er weer slecht nieuws bij. Ik was er klaar mee. De arts was wel ergens blij mij te zien instorten. Er was al zoveel gebeurd, ik kon niet sterk blijven. Besloten werd om maatschappelijk werk ook in te schakelen. En een nacontrole in het WKZ te doen over 2 weken.
Na een slaappilletje ging ik de nacht in.
