Reageren vanuit emotie
‘Haal mijn blog van Facebook’.
Dit was de eerste reactie die ik stuurde naar mamaplaats toen ik mijn eerste blog voor hun plaatste en er negatieve reacties op kwamen.
Ik blog al nu al een tijdje op BijSuSe en daar heb ik hele leuke en lieve volgers die mij inmiddels goed kennen.Die weten dat ik niet de meest beste schrijfster ben maar wel blog vanuit mijn gevoel.
Ik baal achteraf ook van mezelf dat mijn eerste reactie was mijn blog van Facebook halen. In mijn blog viel ik niemand aan en deelde ik mijn persoonlijk verhaal waarin ik reclame maakte voor mijn magazine, waar ik heel trots op ben.
Op instagram kreeg ik er heel veel volgers bij maar de onaardige reacties op Facebook deden best even pijn. Mijn man riep nog ‘laat gewoon staan, wat kan jou dat schelen’. Hij heeft ook gelijk want negatieve reclame is ook reclame.
Mijn man heeft daar een goed punt maar kan ik dat wel aan en kunnen mijn kinderen dit wel aan. Het gaat niet alleen om mij en noem me naïef maar ik heb hier nog nooit echt goed bij stilgestaan. Of wel bij stilgestaan maar nog nooit zelf gevoeld hoe het echt is.
In mijn leven heb ik wel geleerd dat je nooit van te voren kan zeggen hoe je zal reageren totdat je het zelf hebt meegemaakt.
Voor negatieve reacties hoef je ook geen mama blogger te zijn. Moeders kunnen elkaar afmaken op social media maar ook onze kinderen. Ik zie het tegenwoordig veel op TikTok (een sociale media kanaal met voornamelijk kinderen) hoe hard kinderen op elkaar kunnen reageren. Je hoeft zelf niet eens een social media kanaal te hebben om erop geplaatst te worden.
Wat zou ik als moeder doen als één van mijn kinderen negatief over social media rond gaat of dat er vervelende opmerkingen worden gemaakt over hen.
Niet altijd is alles te verwijderen, zeker niet als een ander het plaatst. Wat zal ik tegen mijn kinderen zeggen?
Hetzelfde als wat ik nu tegen mezelf zeg.
Mensen hebben vaak geen idee wie er achter een foto of blog zit. Ik geloof nog steeds dat mensen echt niet anderen bewust willen kwetsen maar meestal zichzelf erdoor willen profileren. Zo'n negatieve reactie zegt vaak meer over de persoon zelf dan over jou, blijf jezelf en trek je niks aan van anderen.
Toch kan ik je nu vertellen dat het best even wat met je doet en dit mag ook.
Ik heb er even van gebaald maar ook veel van geleerd en ik ben erdoor geïnspireerd.Toen mamaplaats vroeg of ik weer een blog wilde plaatsen stond ik daar ook voor open.
Ik ben een voorbeeld voor mijn kinderen en ik hoop dat ze zich ook nooit laten afremmen door commentaar van anderen.
Miranda_twinzz
Heel herkenbaar! Soms lezen mensen niet goed. Of ze zien wat ze willen lezen om maar te kunnen zeuren. Kennen het verhaal niet precies of kunnen zich dat niet voorstellen. Ik ben zelf van mening.. heb je niet positiefs te vertellen, zeg dan niets. Haha. Leuk die #doeslief maar nog leuker als het realiteit word/is.
MamaVan4Dochters
Wat heb je dit goed verwoord! Ik vind het al erg dat we tegenwoordig #doeslief moeten gebruiken, terwijl we naar mijn mening gewoon "lief" moeten zijn voor elkaar. Leven en laten leven! Ieder leeft op zijn eigen manier, voedt zijn kinderen op zijn eigen manier op etc. etc. etc. Als iedereen zich wat meer met zichzelf bezig zou houden en wat minder met een ander zou het allemaal wat makkelijker zijn! En dat geld helemaal voor moeders die andere moeders bewust onderuit halen. Als die moeders iets meer positiviteit zouden uitspreken, dan vingertje wijzen....zou het ook allemaal makkelijker zijn! Dus nogmaals...goed verwoord! Ik heb voorheen ook moeite gehad met commentaar van buitenaf. Maar ben inmiddels zo ver dat ik kan zeggen: ik leef mijn leven zoals ik dat wil, niemand anders hoeft mijn leven voor mij te leven! ❤️
Rosamama
Mensen zijn veel te hard voor elkaar. Is het niks voor je reageer dan niet overdreven gedoe van sommige mensen. Leven en laten leven. Kinderen onderling schrik ik ook steeds meer van. Heel verdrietig en waar komt het vandaan?