7 jaar geleden
Rammelende eierstokken
Een hele lange tijd maar eindelijk weer eens een blog. In de afgelopen 2 jaar is er heel veel veranderd.
2 jaar geleden schreef ik een verdrietige blog, dat ik niet gelukkig was. In de afgelopen 2 jaar is er heel veel veranderd. Mijn vriend leed onder een zware depressie. Hierdoor liep onze relatie bijna op de klippen. Net op het moment dat ik niet meer verder kon, kreeg en nam mijn vriend de hulp die hij nodig had. Samen hebben we onze schouders eronder gezet en nu sterker dan ooit. Hoe ik het ooit heb volgehouden, ik weet het niet. Ik heb door gezet en als ik erop terug kijk, ben ik trots op mezelf.
We hebben sinds 10 maand ons huis te koop staan. En willen een nieuwe start, nieuw huis en nieuw leven. Helaas verkoopt ons huis niet en blijven we nog even zitten waar we zitten. Dat is nog niet het ergste, ik heb al 2 jaar rammelende eierstokken. Wat houd dit in... nou super graag nog een kindje willen, super graag mijn liefde geven aan nog een kindje, heel veel hormonen die op hol slaan als je een baby ziet en het verdomd moeilijk vinden dat iedereen zwanger is en een kindje krijgt. Dit kost enorm veel emoties, onrust en veel verdriet. Mijn vriend snapt mij wel en wil ook graag een kindje. Maar nu nog niet. Pas in het nieuwe huis. Oja en ons nieuwe huis moet ook nog gebouwd worden maar dat kn niet als ons eigen huis niet verkocht wordt. Ik moet dus gewoon nog maar wachten. Maar ik ben het wachten zo spuug zat.
Ons zoontje wordt over een half jaar 4, 4 jaar! En wilde zo graag max 2 jaar verschil tussen eventueel een tweede. Zo graag mama worden van 2 kindjes voor ik 30 wordt. Maar dat ga ik niet meer redden.
Verschikkelijk... weet het soms echt niet meer.
