Quarantaine update week #2 Ging het deze week net zo goed?

Het lijkt me leuk voor later om een soort herinnering te hebben van deze gekke periode. Ik hoop echt dat we dit nooit meer mee te hoeven maken. Ergens voelt het nog helemaal niet echt, ondanks dat het wel echt is. Voor alle mensen die nu ziek zijn of een dierbare verloren hebben is het echt een verschrikkelijke periode. Hoe ging de tweede week?

Dit is alweer de tweede blog in deze reeks. In mijn vorige blog kun je teruglezen hoe het de eerste week ging. Hoewel de eerste week alles nog nieuw was, kregen we de tweede week al iets meer ritme. Chris werkt fulltime in de supermarkt dus op zijn werkdagen ben ik alleen met de meiden. Met z’n drieën vermaken we ons wel.

Geen wekker

Allereerst zetten we geen wekker, ook gebruik ik geen fancy dagschema’s. We hebben op hoofdlijnen een structuur. Dat is wakker worden met de iPad, op de telefoon of achter de computer. Iedereen even een momentje voor zichzelf. Direct uit bed ga ik in bad, kleed ik me aan en maak ik mij op. Daarna roep ik de kinderen naar boven en kleed ik ze ook aan. Op deze manier zijn we iedere dag rond 9.00 uur aangekleed beneden.Dan maak ik een lekker ontbijtje en gaan Chloë en Mila aan hun schoolwerk, ongeveer een uur. Chloë maakt alle opdrachten zo snel, dat ze af en toe al een paar dagen voor loopt. Dit herhalen we iedere dag doordeweeks.

Meer bewegen

In de eerste week keek ik terug op mijn horloge en schrok ik van mijn dagelijkse beweging. In combinatie met de Snickers zou ik – als ik zo doorging – echt enorm veel kilo’s aankomen in deze periode. Ik besloot daarom weer actief mijn Apple Watch te gebruiken om dagelijks mijn doel van 10.000 stappen te behalen. Op dinsdag ben ik daar mee begonnen.

Vaker even naar buiten

Naast dat ik zelf meer moest bewegen, moeten Chloë en Mila dat ook. We gaan daarom iedere dag even naar buiten, als dat lukt. Even een uur een frisse neus halen, spelen in de speeltuin, samen kletsen. We hebben afgelopen week 2x een rondje van 3km met ze gelopen.

Ook af en toe echt wel verdrietig

Hoewel ik best positief ben, heb ik ook heus weleens een dipje in deze periode. Donderdag was mijn moeder jarig en ondanks dat ik met mijn zusjes leuke cadeautjes voor haar had uitgezocht, vond ik het toch heel erg dat we ze niet persoonlijk aan haar konden geven.

Ik heb mijn ouders kort even gezien toen zij dinsdagavond voor Chloë en Mila een aardigheidje kwamen brengen, maar dat moment kon niet al te lang duren, vanwege de tranen :'(. Het is zo naar om zo dichtbij te zijn en elkaar dan niet kunnen knuffelen. Ook voor de kinderen. En voor mijn ouders. Als ik iets moeilijk vind aan deze periode, dan is het dit.

Facetimen is wat dat betreft iets minder verdrietig. Tegelijkertijd besef ik me heel goed dat het heel veel verdrietiger kan. Ik baal heel even van de situatie, maar probeer daarna weer positief te blijven en sta extra stil bij dingen die nu juist wel kunnen.

Dingen doen waar ik anders nooit tijd voor heb

Zoals veel tijd met Chloë en Mila doorbrengen, mijn mailbox eindelijk eens opschonen, het huis opruimen en van het weer genieten. Ook kijk ik veel op Pinterest en zoek ik naar ideeën voor ons interieur. Daarnaast hoef ik niet in de file te staan, eten we iedere avond lekker op tijd en kom ik in z’n soort ook best even tot rust (ondanks dat ik tegenwoordig juf, moeder, werknemer en huishoudster tegelijkertijd ben).

Zo zit alweer de tweede week in quarantaine erop! Vandaag zijn we aan de derde week begonnen en hebben we ook gehoord dat de periode t/m 6 april toch nog wordt verlengd. Tot nu toe lukt het nog prima en er is lekker weer op komst! Hoe gaat het bij jou? 

XoXo, Liset