11 maanden geleden
PTSS vs Moederschap 🤦🏻♀️
Door mijn trauma wil ik Zayn geen seconde alleen laten.
Mijn liefste 💙Het moederschap is echt het mooiste en het zwaarste en meest magische wat ik ooit heb meegemaakt. Elke dag ben ik met mijn zoontje en mega gelukkig dat ik dit mag doen, ondanks dat het geen bewuste keuze is en ik thuis zit met PTSS. Door mijn trauma ben ik zo bang geweest om Zayn kwijt te raken en mijzelf dat ik hem ook echt niet een seconde alleen kan laten, en ook wil laten. Ook al is hij is goede handen. Ik wil hem zien als ik wakker word, ik wil hem ruiken. Ik wil hem de hele dag bij mij hebben. Ik slaap met hem, ik eet met hem, ik doe alles met hem. Elke dag. Met zoveel liefde. Elk eerste brabbeltje wat hij maakt, elk eerste momentje ben ik met hem. Van s’ochtends tot s’avonds. Sommige mensen zeggen: “Hij moet in zijn eigen kamer leren slapen, dat is beter voor hem”. Of: “ Je gaat het nog zwaar krijgen straks met twee kinderen.Hoe ga je dat dan doen?" Gewoon zoals ik alles doe, go with the flow. Zayn blijft bij mij slapen zolang hij dit wil en dat is juist super goed voor de hechting, ik heb pedagogiek gestudeerd. En al krijgen Gokhan en ik een heel elftal, dan slapen ze allemaal bij ons. Soms denk ik dat ik een andere moeder ben dan alle andere moeders, ik hou gewoon zoveel van hem. Dat ik dit wil, en wat iemand daarvan vind? Boeien, kan mij niet schelen. Zij hebben niet meegemaakt wat ik heb meegemaakt. Zayn is mijn redding en Zayn heeft mij een mama gemaakt. En ik zal voor hem en Mert de beste mama zijn die ze kunnen wensen. Zayntje is mijn allesssssss. 💙
