Pijn pijn en nog eens pijn!

Daar zit ik dan, voor de zoveelste keer vandaag met een huilend ventje op mijn arm. De tranen wellen op wanneer ik je probeer te sussen. Het gevoel dat ik niks voor je kan doen is ondragelijk aan het worden. Woorden schieten te kort wanneer ik weer een nacht lang bezig ben met je. Wanneer jij een nacht lang alleen maar pijn ervaart waarvan jij niet kan slapen. De tranen rollen uit jou ogen, maar niet alleen bij jou. Ik vertel je dat het me spijt dat ik nog geen oplossing voor je heb. Ik vertel je dat ik had gehoopt dat de zetpil van een paar uur geleden de pijn had kunnen verzachten maar niks is minder waar. 

Ik bied je een fles aan maar eigenlijk wil jij deze helemaal niet. Jij wilt de borst zodat de pijn weggaat en jij de hele nacht weer kan drinken. Maar helaas de productie keldert met de minuut lijkt wel. Ik ben leeg, zowel de moeder melk als mijn ideeën zijn op. 

We moeten wachten, wachten op een oproep van de maag darm lever arts. Ik had je liever gisteren dan vandaag van de pijn afgeholpen lieve Vinz! Al 6 maanden zijn we bezig. Ik ben machteloos.. en dat gevoel.. dat gevoel dat haat ik echt! Maar er rest ons niks anders dan wachten.. wachten op het telefoontje voor de afspraak bij de MDL arts.