Pijn in mijn buik na keizersnede

Na de keizersnede in 2018 bleef ik maar buikpijn houden. Niet een beetje buikpijn, een krampje of steek, maar echt enorme buikpijn waar ik paracetamol en naproxen dagelijks voor nodig had. Ik kon al maanden geen broeken dragen en tijdens mijn menstruatie bleek het nog erger te worden. 

Na aandringen bij de gynaecoloog, mocht ik eindelijk een kijkoperatie ondergaan. Ik had er een hard hoofd in, meestal vinden ze namelijk niets bij mij. Toen ik wakker werd zei de arts dat hij endometriose haarden had gevonden. Wacht, wat heb je gevonden? Mijn vriend en ik hadden werkelijk geen idee en er nog nooit van gehoord. Na google geraadpleegd te hebben, dacht ik dat de endometriose gevonden was, weggehaald en klaar is de pijn en de ellende. Helaas bleek dit niet zo te zijn, hoorde ik 6 weken bij de nacontrole.. endometriose is chronisch en gaat nooit meer weg. Ik moest direct aan de hormonen en hiermee kon ik het deels onderdrukken en ohja de kans om nogmaals zwanger te worden op de normale weg is zeer klein. Als we nog een kindje wilde dan moesten we daar nu direct voor gaan. Uhm ok? Eigenlijk waren we daar nog niet aan toe en bevond ik me veelal op bed om de pijn te trotseren. Ik was net hersteld van de operatie en we ‘moesten’ er maar voor gaan. 

Ergens zag ik hier ontzettend tegenop, want misschien verklaarde dit wel die buikpijn tijdens mijn vorige zwangerschap al. Ik was al eens eerder bij de verloskundige op gesprek geweest. Ik wilde graag weten wat mijn kansen waren, om wel een fijne zwangerschap te mogen hebben. Helaas weinig goed nieuws, de kans dat ik weer nierstuwing zou krijgen was groot. Ik ging hiervoor naar de uroloog, echt de allerliefste arts. (Uniek) zij stelde mij gerust, besprak de opties en wist mij te overtuigen dat het wel goed zou komen.

Toen ik mijn medisch dossier opende om nog even terug te lezen wat er allemaal gezegd was, schrok ik.. met grote letters had de gynaecoloog geschreven ‘vrouwelijke fertiliteit ‘ ofwel onvruchtbaar.. huh wat? Het was toch een kans? Wat nu? Ik ging naar een chinese arts in Voorburg. De sessie duurde wel 4uur!!! En het was een bijzondere ervaring, maar ergens voelde of het iets deed. Ik voelde me lichter, sterker. 

Oke, we gaan er voor..