Peuterpuberteit is een B*TCH!

‘Neeeehee, neeee, neeee’ gilt Jay-Dean voor de zoveelste keer die ochtend. Boos trekt hij zich los en rent vervolgens lachend (‘haha, het is me gelukt’) weg. ‘Hmpf..’ zucht ik. Het is mij gelukt om zijn trui over zijn hoofd te trekken maar zijn armen hangen nog steeds los onder de trui. Ik kijk op de klok en zie dat het net half 8 is geweest. Nog geen 20 minuten geleden hoorde ik de eerste tekenen van leven uit Jay zijn kamer en ik zou niet eerlijk zijn als ik zou zeggen dat ik niet nu al weer uitkijk naar zijn middagdutje. Vandaag gaat hij naar het kinderdagverblijf bedenk ik me. ‘Oké, dat red ik nog wel. Waar is dat monstertje?’...

Ondanks dat ik me er al snel van bewust was dat Jay-Dean een pittig gupje is had ik niet verwacht dat ik hem ooit sneller het huis uit zou werken dan voor die dag op de planning staat. Maar de laatste 2 dagen staan we al om 8 uur op de stoep van het kinderdagverblijf terwijl we daar pas half 9/ 9 uur hoeven te zijn. En als ik heel eerlijk ben, maar dan ben ik wel heeeel eerlijk met je, voelde ik zelfs een soort opluchting wanneer ik hem uitzwaaide en terugliep naar mijn fiets.

Ben ik dan nu een ontaarde moeder? Neh, niet echt. Althans.. niet meer dan voorheen in ieder geval, haha. Ik ben gewoon echt moe. Niet alleen moe van het weinige slapen maar ook moe van de continue confrontaties met Jay-Dean. Elke keer die boze, ongegronde, uitbarstingen kosten me toch een partij energie. Al helemaal omdat ik consequent wil blijven. Voet bij stuk wil houden wat betreft grenzen aangeven bij Jay-Dean, ook al ben ik moe. Maar de laatste paar dagen heeft hij die uitbarstingen zo ontzettend vaak dat ik er nu de energie niet meer voor kan, en eigenlijk ook niet meer wil, opbrengen.

Ik schets even een situatie voor alle mama’s met nog wat jongere kindjes en de fase dus zelf nog niet hebben doorgemaakt, voor alle mama’s met oudere kindjes en niet meer precies weten hoe deze fase zich ook alweer precies vorm geeft maar vooral ook voor de mede mamastrijders die precies weten (en voelen in heel hun lichaam #kippenvel) over welke fase ik het heb maar zich gewoon afvragen of enkel hun kinderen uitzonderlijk extreme eikels zijn of dat er toch ook andere moeders zijn met net zulke bijzonder irritante kinderen als zij...

‘De schakelaar van de waterkoker schiet omhoog. Ik schenk het hete water in een kop. Eenderde van de kop laat ik leeg. Dit zodat ik er nog wat koud water bij kan doen. Daar kan ik namelijk echt van genieten; een niet té hete kop (earl grey) thee in de ochtend. Heerlijk!

Ik kijk uit het keukenraam naar de lucht. Wat is de lucht prachtig blauw. De vogels fluiten vrolijk en de zon schijnt. De stralen van de heerlijke ochtend zon doen de herfstkleuren nog feller lijken. Wat een prachtige dag denk ik. Ik wil net een slok van mijn (niet té hete) thee nemen maar dan klinkt er een gegrom uit de woonkamer gevolgd door een harde dreun. Shit! denk ik. Ik zet mijn kop thee vlug neer en loop snel naar de woonkamer.

Ik tref daar een hysterisch boze peuter aan die op de speelmat om zich heen aan het slaan is. ‘Jay-Dean wat is er aan de hand?’ vraag ik hem. Ik ga naast hem op de mat zitten en vraag het hem nog eens. ‘Die, die, diehiee’ gilt hij half boos half verdrietig terwijl hij wijst naar zijn autogarage die hij, zo te zien, een eindje van zich af heeft gegooit. Ik sta op en loop naar de garage. Pak hem op en zet hem weer voor Jay-Dean neer. Foute actie.. -.-’ ‘Neeey, neeey, neeeehhhyyy’ gilt Jay-Dean en slaat de garage weer omver. ‘Wat is er gebeurd, lieve schat?’ Ik probeer Jay-Dean ondertussen van de grond te rapen en tegen me aan te houden maar ook dat wordt niet gewaardeerd. ‘Neeeh, neeh, neeeh’ gilt hij en werpt zichzelf weer op de grond. Ik zucht. ‘Ok here we go again’

Na enige tijd is het me duidelijk dat Jay-Dean een bepaald onderdeel van de garage niet in de juiste plaats kon klikken. Zodra ik dit samen met hem heb gedaan is zijn hysterische bui direct over. Pff, gelukkig maar. Terug naar mijn kop thee!

Ik loop terug naar de keuken, vouw mijn handen om de kop heen en snuif de Earl Grey geur op. Genieten! Ik beweeg de kop naar mijn mond en wil mijn eerste slok nemen maar dan klinkt er een boze ‘Aaargh!!’ vanuit de woonkamer en meerdere dreunen op de grond. ‘Hmpf..’ Ik zet mijn kop weer op het keukenblad en sjok naar de woonkamer.

Je raadt het al, een huilende hysterische peuter op de speelmat. Oftewel...

‘Goedemorgen mama :)!’

Dus ja, ik heb hem vandaag wederom 30 minuten tot een uur eerder naar het kdv gebracht en of ik hem 30 minuten tot een uur eerder zal ophalen van het kdv… dat weet ik nog niet. ;)

Ik wens je een hele fijne dag toe. Hopelijk zonder klierende peuter. Lekker alleen of met een vrolijke niet irritante peuter :)

Bedankt voor het lezen van mijn blog! Ik hoor graag wat je ervan vond en/of je er iets in herkent of niet. Laat het me weten in de reacties hieronder. Óf via mijn Instagram dat kan natuurlijk ook!

Benieuwd naar mijn volgende blog? Houdt mijn Instagram in de gaten! Hier post ik te allen tijde als eerst een preview van al mijn blogs!

Groetjes!