Perfectionisme een sterkte of een zwakte?

Vanaf klein wist ik precies hoe de zaken aanpakte, dingen wilde uitvoeren en mijn leven was ingericht. 

Op de middelbare school had ik een doel, zo snel mogelijk dat havo papiertje halen om naar de rechtenstudie te kunnen. 

Controle freak.. 

Achterliggende gedachte was een rechtszaak tussen mijn vader en zijn tweede ex-vrouw omtrent de zorg van mijn middelste broertje.. Altijd strijd en vechten dat ik ook voor kinderen wilde strijden. 

Havo doorliep ik met ups en downs, maar examens waren aangebroken. Ik begon mijn eerste examen met fikse keelontsteking, vervolgens kwam het bericht dat mijn opa op sterven lag. Vanwege een ruim examenrooster kon ik precies de uitvaart bijwonen. Daarna terug voor de laatste twee examens, maar wel met blaasontsteking en mega rugpijn. Laatste examen niet gered zo ziek dat ik was. Allergische reactie op medicatie, kon mijn handen niet gebruiken zo strak stonden zij. 

Controle freak modus aan, bij de dokter zeuren dat ik examens moet maken, niet bezig met verdriet of uitzoeken! Maar door voor het doel! 

Uiteindelijk bleek ik ziekte van Pfeiffer te hebben, na juiste behandeling om de allergische reactie tegen te gaan kon ik mijn laatste examen maken in de eerste ronde herexamens. Wiskunde niet mijn beste vak maar gelukkig voldoende genoeg! 

Diploma in de pocket! 

Door naar HBO- rechten, studie was echt op mijn lijf geschreven, ik haalde direct goede cijfers, maakte vee sociale contacten, voegde mij in diverse bij programma’s, maar ging wel graag weer terug naar huis na een dag Amsterdam! 

De perfectionist in mij studeerde hard en haalde goede cijfers, op een vak na net geen propedeuse gehaald dus besloten de HBO volledig af te maken! Wat heb ik leuke dingen ervaren, ondernomen en echt genoten van de medestudenten en docenten! 

Na vier jaar hard inzetten, stage lopen, contacten opbouwen heb ik mijn HBO behaald! 

Vlak daarna kochten mijn huidige partner en ik ons huis! Met twee salarissen huren, vonden wij beide zonde en dit huis kwam op ons pad. Het had zo moeten zijn! Na anderhalf jaar relatie hadden wij het huis gekocht! Vroeg of niet?! Wij wilden graag uit huis, waren graag samen en huren was geen optie! 

Vervolgens verbouwen en genieten van ons leven samen, kwam toch de wens voor een kindje! 

Dit ging vrij snel en in 2013 kwam ons eerste kindje, een jongetje op de wereld. 

Ik had graag zelf alles in handen, houd weinig van verrassingen en moest echt leren dat niet alles gaat zoals je wil of kan! 

Tijdens de zwangerschap baan kwijt, maar niets weer hield mij van mijn doelen!

Januari 2014 begonnen bij mijn huidige werkgever, eind 2015 vast contract gekregen. 

In 2016 verwelkomde wij onze tweede zoon! Dolgelukkig maar eerlijk waar ook even een gevoel van jammer.. had als vrouw een meisje leuk gevonden! 

Eind van 2018 word ik geconfronteerd met diverse lichamelijke en geestelijke klachten. Na diverse onderzoeken zag de neuroloog een mogelijk vlekje wat op MS kan wijzen. Alleen verder niets te zien, klachten namen af. 

Wat mankeer ik? Hoezo ik een burn out? Ben 29 jaar, gezin, werk, hoezo? Heb werk op orde, duidelijke planning en doelen? Genekt door de werkdruk? Ik?! Uiteindelijk door huisarts gaan praten met GGZ, haptotherapie gaan volgen en osteopathie hielpen mij weer op de been. Maar concludeerde toch wel degelijk een burn out. 

Mijn controle freak modus bleek een positieve eigenschap maar ook een zware drempel! Therapie erg enthousiast maar therapeut die vraagt doe je niet teveel therapie online volgen.. neem je tijd om zaken te verwerken.. 

Dit blijft met de werkgever een moeilijk gesprek want zij erkenden dit niet. 

Mei 2019 voelde ik mij vreemd.. na wat twijfels een zwangerschapstest gedaan en vol verbazing bleek ik zwanger! Blij maar ook ongerust wat betekenen de hormonen voor mijn lichaam, hoe ga ik dit geestelijk aan kunnen, maar aan de andere kant het is mij gegund om een reden dus genieten en mijn weg vinden. 

Het was niet de makkelijkste zwangerschap, wel prettig dat ik al bezig was met therapie zodat ik ups en downs kon aanvoelen. 

Na veel discussie met huisarts B12 injecties gekregen en wat hielpen en helpen die nog steeds! 

32 december verwelkomde wij ons derde kindje een dochter! Zij maakt ons gezin totaal compleet. De liefde van haar broers voor haar en andersom is niet te beschrijven! 

Na de bevalling wat lichamelijke klachten gekregen, wat gedoe met de werkgever maar ook weer geleerd voor mijzelf te kiezen! 

Toen kwam Corona, nergens meer grip op.. hoe ga ik dit overleven als perfectionist? Alle touwtjes uit handen, mijn controle freak modus moest uit. Zo kan ik niet verder. 

Na aantal gesprekken goede afspraken gemaakt en vanuit huis met werken begonnen. Of dit de juiste werkomgeving voor mij is, weet ik niet. Ben nog erg zoekende naar een balans maar ook naar wat ik qua werken ook echt leuk vind en mogelijk nieuwe hobby erbij om wat tijd voor mezelf te vinden. 

Balans vinden als perfectionist/ controle freak is echt heel lastig maar door therapie en veel praten leer ik harde lessen die mijn vervolg stappen motiveren! 

Daarom ook de betreffende foto erbij! 

Alles wat wij meemaken zijn stappen die wij mee de toekomst in nemen, wij leren ervan en gaan door op zelfde of juist andere wijze. Maar laten we dan altijd onze controle freak modus uit of kunnen we die temperen? 

Dit is een klein verhaal uit mijn leven en stappen hoe het gelopen is. Stormen komen en gaan als wij positief blijven.

Mijn controle freak modus is dagelijks aanwezig, alleen heb geleerd de dag soms op zijn beloop te laten gaan en alles mag er zijn zoals het is! 

Balans vinden en houden blijft onderdeel van mijn reis! 

Is dit herkenbaar?