Part II just the three of us

Precies een jaar geleden dat ik mijn eerste blog schreef....! Ik dacht destijds dat ik vaker ging schrijven, maar op de een of andere manier is het er niet van gekomen en had ik waarschijnlijk niet per se de behoefte om dat te doen. Een paar dagen geleden begon ik er weer aan te denken en toen zag ik dat mijn blog dus een jaar geleden was dat ik die schreef. Ik sloot af met...dat 2021 een beter jaar gaat worden. Je zou denken, slechter kan het niet, of toch wel?! 

ik sloot mijn jaar of met mijn kids bij mijn moeder en stiefvader in zuid Spanje. We zaten destijds in een zware lockdown en het was min of meer verboden om te reizen naar het buitenland. Het voelde dan ook een beetje alsof je een soort crimineel was die naar het buitenland vluchtte. Al zat mijn vlucht redelijk vol vanuit Eindhoven naar Malaga en vroeg ik me af wat de redenen waren van die mensen, waarom zij ook gingen vliegen. 

Oudejaarsavond kon mij gestolen worden, dus we sliepen al om 22.00. Toen ik die ochtend wakker werd, had ik al zoveel appjes ontvangen. Zoveel lieve mensen die extra aan me dachten en mij een liefdevol en gelukkig 2021 wensten. Zo gingen we snel richting 13 januari..ik zag er erg tegenop. Zondags vloog ik met de kids terug (10 januari). Ik barstte al in tranen uit in het vliegtuig. Het herinnerde me ineens aan de laatste zondag met Frank. Alles kwam terug. De clipopname van het boerengezelschap. Die nacht ook heel slecht geslapen, want ik wist precies hoe die nacht afliep... hoe laat etc alles begon die helse nacht...Die dagen waren zwaar. Totdat het de 13e was... op de een of andere manier voelde dit veel minder heftig. Misschien ook omdat ik die dag toch doorbracht met familie.. we deelden die dag samen ons verdriet. Wat dus ook weer heel fijn was...!❤️ De dagen erna gingen beter. Alsof er weer een last van mijn schouder was.. feestdagen waren voorbij en de overlijdensdag... Dit voelde op de een of andere manier goed.. ondertussen ging ik weer iets meer werken en was ik ook in gesprek met een maatschappelijk werkster via mn werk.. Het ging “de goeie kant” op... 

Totdat er weer slecht nieuws kwam...mijn lieve nicht Melanie krijgt te horen dat ze uitgezaaide eierstokkanker heeft (stadium 4).. hoe dan?! Ik was een van de eersten die ze belde om dit nieuws te vertellen.. ik wist dat ze die dag de uitslag kreeg en zag s avonds om 21.00 haar naam op mn scherm... ik wist meteen dit is niet goed....Dat was t ook zeker niet..hoe kalm ze aan de telefoon klonk, hoe hard ik aan het huilen was. Er ging meteen vanalles door mijn  hoofd...ik kan toch niet nog iemand verliezen die mij zo dierbaar is?! Dit kan gewoon niet.. want dit is niet eerlijk... NEE het leven is idd niet eerlijk... ze heeft gevochten tegen die KUT kanker, maar na 4 weken is ze gewoon overleden....zij die mij op 1 januari nog appte... “hey joeker! De beste wensen voor het nieuwe jaar voor jullie! ❤️ Hopelijk gaat de zon weer schijnen en komt er heel veel geluk jullie kant op! 🍀 liefs van ons 😘”

Drie maanden later hebben wij afscheid van Melanie moeten nemen.. 😥 door het verlies van Melanie is de band alleen maar hechter geworden met mijn familie en zijn er hele mooie vriendschappen ontstaan.. het afgelopen half jaar is een rollercoaster geweest. Met veel ups en downs, maar naarmate de zomer naderde, hoe meer ik weer zin kreeg in het leven..

Nu blijkt ook wel weer dat je moet genieten van het leven. Het kan soms echt te kort zijn..! Dat blijkt wel weer.. Melanie genoot ook zo van het leven en haalde er alles uit.. dat heb ik nu ook meer van haar geleerd...! Pluk de dag! ❤️ 

Vandaag heb ik lucas zijn kinderfeestje gevierd.. zijn eerste feestje zonder Frank. Dit was weer een “eerste” keer, maar met hulp van een lief vriendinnetje zijn we de dag goed doorgekomen! Kids hebben enorm genoten en kijk ik terug met een grote lach op deze dag. Nu uitgeteld op de bank en op tijd naar bed. Morgenvroeg 7.45 weer Lucas afzetten op het voetbalveld.😅 dat hoort er ook bij... ik begin er aan te wennen om dit soort dingen in mijn eentje te doen...hoe raar dat misschien ook klinkt... 

Eind 2021 is in zicht. Dit sluit ik wederom af in zuid Spanje met mijn kids...ik kan het niet hardop zeggen dat ik hoop dat 2022 een beter jaar wordt, maar dit keer... erger kan het niet worden...🍀 

Ondanks de lockdown waar we nu weer in zitten, zou ik zeggen... geniet van de mensen op je heen, van je dierbaren, van het leven...❤️

Liefs Joekie